Efendimiz gece yatağına yattığında sığınacak bir yeri olduğu için Allah'a şükrünü şöyle dile getirirdi:
Sığınacak yeri ve ihtiyacını giderecek kimsesi olmayan niceleri varken; bizi yediren, içiren, ihtiyaçlarımızı gideren ve bizi barındıran Allah'a hamdolsun.
(Tirmizî, Deavât, 16.)