Osmanlı-Leh ilişkilerinin en çarpıcı dönemlerinden birisi XVIII. yüzyılın ikinci yarısıdır. Rusya’ya rağmen Osmanlı-Leh ilişkilerinin tahkim edilmeye çalışıldığı bu dönemde Varşova Sarayı ve Babıali, elçiler göndermek yoluyla mesafeli bir yakınlaşma, ilişkilerini normalleştirme ve iş birliği çabasındadır. Bu hamlelerin sonucunda, Boscamp ve Numan Bey’in şimdiye dek pek de dikkat çekmeyen elçilikleri zuhur etmiştir. Osmanlı Devleti’nin Lehistan’a gönderdiği son elçisi Numan Bey’in elçiliği, sefâretnâmesi ve mihmandarı Antoni Crutta’nın tuttuğu günlük çalışmanın odak noktasıdır.
Bu kitapta Numan Bey’in; tek diplomatik vazifesi olan Varşova elçiliği ve onun siyasî yönleri, bir Osmanlı elçisinin Lehistan’da takip edilişi, Varşova’da geçen yedi ayın ayrıntıları, Leh sosyetesine uyma çabaları, sefâretnâmesi ve sefâretnâmesine yansımayan yada yansımasını tercih etmediği tarafları sunulmakta, kraliyet ressamı Marcello Bacciarelli’nin çizdiği portresine, Topkapı Sarayı Müzesi’nde hali hazırda teşhir edilen, Leh kralının Osmanlı sultanına hediyesi yemek takımına, gazetelerin popüler figürü olarak Lehistan toplumunda kazandığı sempati ve takdir sayesinde oluşan Osmanlı imajına yer verilmektedir.
