Tarihin diyalektiği öyledir ki, Marksizmin teorik zaferi, onun düşmanlarını Marksist kılığa bürünmeye zorlar. İçten içe çürümüş olan liberalizm, sosyalist oportünizm olarak yeniden canlanmaya çalışır. Güçlerin büyük savaşlara hazırlanması dönemini bunlar, bu savaşlar dan vazgeçmek olarak yorumlarlar. Ücret köleliğine karşı mücadele için kölelerinin durumlarının düzeltilmesini, sanki köleler özgür olma haklarını birkaç kuruşa sanıyorlarmış gibi yorumlarlar. Korkakça, "toplumsal barış"ı (yani köle sahipleriyle barış), sınıf mücadelesinden vazgeçmeyi vb. öğütlerler. Sosyalist parlamenterler arasında, işçi hareke tinin çeşitli bürokratları ve "sempatizan" aydınlar arasında birçok ta raftar bulurlar.