Əlimi ona uzadır, ancaq toxuna bilmirəm. Boğazımı qəhər tutur. Deyirəm: "Məhəmməd, kim inanar ki, mən hələ də səninlə danışıram, məsləhətləşirəm, evin işlərindən ötrü səndən icazə alıram?! Kim bilir ki, sən həyatdasan?!"
Səsini eşidirəm:
– Allahın adı ilə! Allahın xatirəsi ilə! Allahdan ötrü!..