Ləpirçi: Mən Yeməli Deyiləm
Rövşen AbdullaoğluSözler ve Alıntılar
Doğrudanmı,birinə nifrət etmək üçün onun səndən fərqlənməsi bəs edir?
Sayfa 20Kitabı yarım bıraktı
Uzaqda olanda əzizinlə eyni səmaya baxdığını,eyni şeylər düşündüyünü bilmək darıxmağı azaldır.
Sayfa 63Kitabı yarım bıraktı
İnsanlar özləri kimi olmayanları heç vaxt sevməzlər.Qorxaqlar,maraqlanarlar,heyrətlənərlər,ancaq sevməzlər.
Sayfa 53Kitabı yarım bıraktı
Bütün insanlar bir atəş və bir az da torpaqdan yaradılıblar.Cavan yaşda içimizdə atəş çox olar.Atəş bizi dikbaş,məğrur,şücaətli, güclü edət.Qocaldıqca atəş azalar,torpaq artar.Bir az çapıqlarla,bir az qırışlarla müdriklik və səbir gələr.Atəş torpağa tabedir.Onu üstünə torpaq tökməklə söndürərlər.Torpaq içimizə tam dolandan sonra atəş sönər.Gücümüz gedər və ruhumuz bizi tərk edər.Torpağa basdırarlar və ona qarışarıq.
Sayfa 26Kitabı yarım bıraktı
Həmişə qocalmaqdan qorxmuşam.Ancaq heç vaxt bunun əsl səbəbini anlaya bilməmişəm.Bu gün anladım:onların məni,əslində,heç vaxt sevmədiklərini anlamaqdan qorxmuşam.Qocalanda,ömrünü həsr etdiyin adamların sevgisinə bu qədər möhtac olanda...
Ömrünü verdiyin,yolunda ölməyə hazır olduğun insanların alçaqlığı dəhşət ağrıdar.Səni sevməyəndən sevgi dilənmə,sənə güvənməyənə nəsə isbat etməyə çalışma.Çünki xeyri yoxdur.
Sayfa 63Kitabı yarım bıraktı
- Hə, indi səni yeməyimə heç kəs mane ola bilməz.
- Haradan yeməyə başlayacaqsan?
- Ürəyindən.
- Niyə ürəyimdən?
- Çünki sənin qəlbin çox böyükdür, onu yesəm bir də heç vaxt acmaram. Çox zərifdir, rahat yeyərəm; çox şirindir, bal arxasınca hündür ağaclara dırmaşmağıma ehtiyac qalmaz; çox sərindir, qəlbimin yanğısını söndürər.