Sözler ve Alıntılar
"insanların eylemlerinde ..." der Machiavelli, "özellikle de prenslerin eylemlerinde sonuca bakılır... Çünkü sıradan insan hep görünüşten, bir işin sonucundan etkilenir ve dünya sıradan insanlarla doludur."
.. Luther'in oldukça "eksistensiyalist" bir bakış açısıyla belirlediği üzere, insanlar kendi başlarına yaşamazlar fakat başkaları veya yakınındakiler için, başkaları veya yakınındakiler sayesinde yaşarlar. ("weyl eyn rechter Christen auff erden nicht yhm selbs sonder seyrıem nehisten lebt unnd dienet"; LD 18, WA XI 253)
.."Bir bütün olduğu sanılan Tanrı'nın evi üçe bölünmüştür: Bazıları dua eder, diğerleri savaşır, ötekiler de çalışır. Yan yana varolan bu üç kesim, birbirlerinden ayrı oldukları için acı çekmezler; bir kesimin sunduğu hizmetler, diğerlerinin işlerinin önkoşuludur; herbiri, kendi payına, bütünün ihtiyacını karşılamayı üstlenir. Bu yüzden, söz konusu üçlü toplanma, yine de bir sayılmaktan geri kalmaz; işte böylece, yasanın üstünlüğü sağlanabildi ve dünya barışa kavuşabildi."
Eylemleri (azioni) ve yaşamlarına (vita) bakılırsa, talihin (fortuna) onlara bir fırsattan (occasione) başka bir şey vermediği görülür; fırsat ise onlara istedikleri formu verebilecekleri bir madde sunmuştur; bu fırsat olmasaydı, onların bağrındaki virtu (la virtu della animoloro) sönerdi; [keza] bu virtu olmasaydı, fırsat boşa giderdi.
Her sitede iki mizaç vardır: Halka ait olan ve ekabire ait olan. Halk hükmedilmek, ezilmek istemez. Ekabir hükmetmek, ezmek ister. Lefort'a göre, asıl önemli olan Machiavelli'nin bu çok bilinen görüşünden çıkardığı sonuçtur. Yalnızca bu çatışmanın kendini açığa vurabildiği yerlerde, yani yalnızca halkın ekabirin baskısına direnebildiği yerlerde iyi yasalar yapılabilir ve yalnızca orada cumhuriyet kendi adına layık olur. İşte böyle düşündüğü için Machiavelli, diğer bütün tarihçilerden farklı olarak -Lefort, bunun özellikle altını çizer Roma'nın zaman zaman yaşamış olduğu karışıklıkları övmektedir.
Kralsız gelişen birçok krallık görüldü, ne var ki krallığı olmayan bir krala hiç rastlanmadı.
Machiavelli’nin kastettiği şeyin, söylediğinin aynısı olmadığı görüşü veya onun literal olarak değil, mecazi olarak okunması gerektiği görüşü Spinoza, Rousseau, Hegel, Marx gibi isimleri içine alan bir okuma geleneği oluşturur. Bu geleneğe göre, Machiavelli şaka yapmamaktadır, bilakis kötülüklerinden ders alıp uyanacağımız bir ibret hikayesi anlatmaktadır. Aslında Machiavelli, kötücül biri değildir. Benedetto Croce’ye göre, o, mustarip bir hümanisttir. Modern Prens’in yazarı Antonio Gramsci’ye göre ise, Machiavelli devrimci bir öncü, kolektif iradenin hegemonyasının antropomorfik sembolüdür.
Sayfa 53 - Solmaz Zelyüt