On bir yıllık bir çalışmadan sonra, 1985 yılında Peter Brook ve Jean-Claude CarriereAvignon şenliğinde, İ.Ö. IV. ya da V. yüzyıla kadar uzanan söylenceleri, serüvenleri ve Hint kültürünün dayandığı inançları bir araya toplayan Muhabharata'nın, bu destanı engin şiirin, sahneye uyarlanan bir yorumunu sergiliyorlardı. Bu oyunun (dokuz sahne yakın sürüyordu) olağanüstü başarısından sonra, aynı yazarlar tarafından tümüyle yeniden hazırlanan senaryo üzerine bir film çekildi, daha sonra da birer saat süren, altı bölümlük televizyon dizisi yapıldı. İşte şimdi de Muhabharata romanı karşımızda. Jean-Claude Carriere, "değişik düzeylerden hiçbir şey yitirmeden" , sahne ve sinema uyarlamalarında yer verilmeyen kimi bölümler ve yorumlar da katarak "öykünün tümünü kolayca okuma olanağı sağlamayı" amaçlamıştır. Bir Hint geleneği şöyle der: "Mahabharata'da bulunan her şey başka yerde yoktur." Orada insani öfkenin yaratığı korku ve tanrısal kaprisin gizemi görülür. Orada, kaygılı bir krala, şeytan büyücülere, karşı konulmaz kadınlara, dalaverecilere ve tanrılara rastlanır. Orada, herkese göre rolü belirgin olmayan tuhaf ve güleç Krishna'yla birlikte yürünür. Ama özde, bu öykünün işlediği konu, inatçı bir tehdit ve yinelenen şu sorudur: Bu dünya yıkılacak. Her şey bunu gösteriyor. Bu yıkılma gereksinimi nereden geliyor ve bunu önleme olanağı varmı?
-Erdogan_cinar863.jpg)