Malte Laurids Brigge'nin Notları Sözleri ve Alıntıları
Malte Laurids Brigge'nin Notları sözleri ve alıntılarını, Malte Laurids Brigge'nin Notları kitap alıntılarını, Malte Laurids Brigge'nin Notları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
(...) Ama daha önceleri de korkmuştum. Meselâ köpeğim ölürken. Beni ebediyen suçlu gören köpek. Çok hastalanmıştı. Bütün gün yanıbaşında diz çökmüştüm; birdenbire odaya bir yabancı girdiği zamanlarda olduğu gibi kesik kesik ve kısa kısa havladı. Bu havlayışı bu an için sanki kararlaştırmıştık, elimde olmadan kapıya baktım. Ama artık hayvanın vücuduna girmiş bulunuyordu. Telâşla bakışlarını aradım, o da benimkileri araştırıyordu; şu var ki vedalaşmak için değil. Bana sert, hayretle bakıyordu. İçeri salıveren benmişim gibi sitem ediyordu. Mâni olabilirmişim gibi kanaati vardı. Beni o ana kadar gözünde haddinden fazla büyüttüğü meydana çıkmıştı. Kendisine izahat verebilmek için vakit kalmamıştı artık. Son dakikasına kadar sitemli sitemli ve terk edilmiş, bana bakıp durdu.
Annemin yarım saat için gelip bana masallar okuması, masal hatırı için değildi aslında. Hem o, hem ben, masal sevmemekte birliktik çünkü. Biz "harikayı" başka şekilde anlyorduk.
... ve mısralar yazdım. Ah, gençken yazılan mısraların kıymeti zaten nedir ki. Beklemeliydi ve mümkünse bir ömür boyu, manâ ve lezzet toplamalıydı, ve sonra, tamamen sonunda belki iyi on mısra yazabilirdi. Çünkü mısralar, insanların dedikleri gibi hisler değil (his pek erken başlar) tecrübelerdir. Bir mısra için insan, bir çok şehirler görmelidir,
Mektup yazmayacağım artık. Bir başkasına değiştiğimi söyleyip de ne olacak sanki? Değişiyorsam, evvelki halimde kalmıyorum demektir; olduğumdan başka türlü olunca da tanıdıklarım yok anlaşılır. Ve yabancılara, beni tanımayan kimselere yazmam imkânsız.
Bilmem söyledim mi? Görmeyi öğreniyorum...
Meselâ, ne çok insan yüzü olduğunun şimdiye kadar hiç farkına varmamışım. Bir yığın insan var, ama çehre daha fazla, çünkü her insanın birkaç çehresi mevcut. Aynı çehreyi yıllar yılı taşıyanlar var; tabi eskir bu çehre, kirlenir, kıvrımlarından aşınır, seyahatte giyilen eldivenler gibi bollaşır. Tutumlu, mütevazi insanlardır bu gibiler; yüzlerini değiştirmezler; temizlemeye vermezler bile. Canım, daha gider iddiasındadırlar, ve kim onlara bunun aksini ispat edebilir? Şimdi, madem birçok çehreleri vardı, ötekilerini ne yaptıkları sorusu akla gelir. Saklarlar. Çocukları kullansın. Ama bu çehreleri köpeklerinin de takınıp sokağa çıktıkları olur. Neden olmazmış? Surat, surattır.