İnsanın Allah’tan başka hiçbir şeye muhtaç olmaması ve diğer her şeyden müstağni durumuna gelmesi, kalbin masivadan soyutlanmasına, Allah dışındaki her şeyden arınmasına vesile olur.
İnsanın, dinde haram olan ve sakıncalı görülen davranışlardan kaçınmasını ve kulluk görevlerini yerine getirmesini sağlayacak miktarda korku taşıması farzdır. 
İlim, bir nur ve aydınlıktır. İlim, kalbe yerleştiğinde parıltısı bilinene (nesne, kavram) nüfuz eder ve tıpkı gözün görünen şeyle irtibat kurması gibi onunla irtibat kurar.