Manevralar Gönderileri
Manevralar kitaplarını, Manevralar sözleri ve alıntılarını, Manevralar yazarlarını, Manevralar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bunun yanı sıra sivil halk içinde, birlikte yaşadıkları kadını fiziksel istismara maruz bırakma olasılığı en fazla olan erkekler daha önce askerlik görevi yapmış olanlar.
Sayfa 344
Feminist coğrafyacı Joni Seager, dünya çapında kadınların yaşadığı koşullan grafiklerle gözler önüne seren dünya atlası için, küresel tecavüz konulu bir harita hazırlamış. Karşılıklı iki sayfaya yayılan bu rengarenk dünya haritası, 1990'ların başları ve ortalarında gerçekleşen askeri çatışmalar sırasında, toplu tecavüzlerin yaşandığı yerleri belgeliyor: Ruanda, Gürcistan, Afganistan, Angola, Mozambik, Kamboçya, Peru, Cibuti, Doğu Timor, Türkiye, Sri Lanka, Burma, Kaşmir (Hindistan), Kuveyt, Liberya, Papua Yeni Gine, Somali, Sudan, Bosna, Haiti, Meksika. Bu listeye artık Kosova'yı da ekleyebiliriz.
Sayfa 245
Japonya' da lavabo, tüm haklı gerekçelerin tükendiği noktayı
sembolize etmekte kullanılır: "Lavabo tıkandı."
Sayfa 226
Yaşlı bir Okinawalı geriye
dönüp ada tarihini değerlendirdiğinde vardığı sonucu şöyle özetliyordu: "Bizler feda edilmiştik... Japonya Okinawa'nın, feda edebileceği, tıpkı bir kertenkelenin kuyruğu gibi ardında bırakıp gidebileceği bir şey olduğunu düşündü. "
Sayfa 208
Militarize bir kadının aşırı duygusallığa kapılması kendisini riske atması demektir.
Sayfa 148
'Takip etmek", onun parçası olmak değil ona bağımlı olmak, peşinden gitmektir. Asalaklığı çağrıştırır.
Sayfa 88
Kadınlar militarize edilmiş
görev duygularını, gurur kaynaklarını ve endişe nedenlerini
öyle içselleştirmişlerdir ki, manipüle edildiklerinden haberleri
bile yoktur. Bunun yerine "fırsatlar"dan, "macera"dan,
"aşk"tan, "utanç"tan, "aidiyet"ten ve hatta "özgürleşme"den
söz ederler.
Sayfa 86
Umursamazlık siyasi bir
tavırdır.
Sayfa 17
Bir askerle evli olan bir kadının yeteneklerini ve hedeflerini -gururunu ve tatminini- kocasının askeri kariyerine adayıp adamaması, çok şeyi değiştirir. Bir askerle evlenmiş olan Afro Amerikalı bir kadın, kızına şu açıklamayı yapmış: "Eğer kocan askerse, (ailedeki) herkes asker demektir; orduda varolmanın ve terfi etmenin tek yolu budur. Askeri üs, ordunun kendi toplumudur. Her şey üs'te olur... Bu tür sosyal faaliyetler, kocanın ilerlemesine yardımcı olabilir, çünkü ne kadar göz önünde olursan, insanlar seni o kadar iyi tanır ve o kadar çok kazanırsın... Generalin oğlu, onbaşının oğlu ile aynı (küçükler beyzbol liginde) takımında olabilir, bu yüzden, bazen terfi için çocuklardan yararlanılabilir." Bu açıklamayı yapan kadın, kendisini piyon olarak kullanılmış gibi gören biri değil. Geçmişe baktığında hala, tüm enerjisini asker kocasının terfisini sağlamaya yöneltmekle ailesinin mutluluğunu artırdığına inanıyor. Kadının kocası, biraz da onun militarize asker eşine özgü çabaları sayesinde, başçavuşluk rütbesine yükselmiş.
Sayfa 289 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Ancak birinin eşi olarak tüm kadınların yaşayabileceği (ve karşı koymaya çalışabileceği) tüm bu istemlerin ötesinde, bir askerle evlenen kadın, asker eşi olmaya özgü istemlerle de başa çıkmak zorundadır: O toplum tarafından yalnızca belli bir erkekle olan ilişkisiyle değil, aynı zamanda güçlü bir devlet kurumunun üyelerinden biri oluşuyla da tanımlanır; yalnızca şu ya da bu askerin eşi değil, bir asker eşi olarak görülür. Dahası, genellikle kasıtlı olarak (çok sayıda ordu mensubunun sivil dünyaya verdikleri isimle) "gerçek dünyadan" soyutlanmış bir sosyal çevrede yaşar ve bu yüzden, daha geniş, görece daha serbest olan söz konusu sivil yaşamdaki kadınlardan gelecek potansiyel desteğin büyük bölümünü yitirmiş olur. Ordudaki ekonomik refah unsurlarının pek çoğu, nakit maaşlar değil, ayrıcalıklar (örneğin üslerdeki dükkanlardan, tıbbi hizmetlerden yararlanabilme) biçimindedir; yine de bu ayrıcalıklar kadına yalnızca asker kocasının askeri statüsü dolayımıyla ulaşır. Aynı zamanda, askerlerle evli olan kadınlar, alenen eril bir ahlaki yapının olağanüstü ölçüde içine işlediği bir kurumun parçası olarak görulür. Bunun sonucunda bir kadının eş olarak dişilliği, askeri yetkililer tarafından, ancak militarize erilliği pekiştirdiği ölçüde değerli görülür. Dişilliğin ve karılığın, askeri birimleri bir arada tutan gözde bağlardan olan erkek dayanışmasına müdahale etmesine veya onu zayıflatmasına izin verilmemelidir.
Sayfa 284 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Bir askerle (ya da denizci veya pilotla) evli bir kadın, pek çok bakımdan, tüm evli kadınların yaşadıklarına benzer baskı ve zorluklar yaşar. Genellikle sırf maddi refahının değil, kimliğinin de kocası olan erkeğe bağımlı olduğu düşünülür; toplumsal sınıfı ya da mevkisi, kocasının sınıf ya da rütbesinden yola çıkılarak belirlenir; ondan kendi yaşamını, kocasının işinin gerektirdiği tayinlere göre ayarlaması beklenir; yetenekleri ya da ücretli bir işte çalışıyor olmasına bakılmaksızın, kendisini kocasının yardımcısı olarak görmeye zorlanır; kocası için cinsel olarak erişilebilir olması ve kocasının ara sıra yaptığı evlilik dışı kaçamaklara hoşgörüyle yaklaşması beklenir.
Sayfa 283 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Mayıs 1998'de, dünyanın büyük bölümünün dikkatinin Kosova'da tırmanan militarizme yönelmesinden tam bir yıl önce, Belgrad'ın kadın eylemcileri, başka yerlerde yaşayan kadın eylemcilere tanıdık gelecek şu meşur uyarıyı yayımladılar: Eğer erilliğin militarizasyonu, ötekilerin dışlanması ve feminist eleştirmenlerin vatan hainleri olarak gösterilmesi üzerine inşa ediliyorsa, bugünün dünyasında bundan doğacak sonuç, yerel bir çatışmadan ibaret olacakmış gibi görünmüyor; bu, olasılıkla uluslararası bir savaş olacaktır. Belgrad feministleri çok katmanlı, analitik uyarılarına şu ifadeyle başlamışlar: "İşe ataerkillikten başlıyoruz."
Sayfa 274 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Askeri doktrinler tıpkı otomobiller ve spor ayakkabılar gibi, uluslararası ihracat ve ithalat ürünleri haline gelmişlerdir. Bunlar ayrıntılı planları, eğiticileri ve destek birimleriyle birlikte, paket halinde ulaştırılırlar.
Sayfa 230 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Dört.
Bir asker Britanya'nın 1940'ların başlarında Trablusgarp'ta uyguladığı militarize fuhuş sistemini şöyle anlatıyordu: "Ordu ayrıntılı idari becerisiyle, şaşırtıcı derecede kısa bir sürede genelevler kurmayı başarmıştı ve Trablusgarp'ta bir kaldırımda, dört sıra halinde uzun bir kuyruk oluşturmuş olan erkekler paralarını ödeyip çöl bekarlığının tekdüzeliğini kırmak için, askerlere yaraşır bir sabırla dikilmiş bekliyorlardı. Kuyruk dört sıraydı, çünkü genelevde yalnızca dört kadın vardı. Askerler hizmet beklerken bir fabrikadaki taşıma bantları gibi duruyorlardı... Subaylara yönelik genelevler şehrin başka bir bölgesindeydi ve burada, askeri inzibat örgütünün görevlendirdiği bir iki nöbetçi devriye gezerek, Kral'ın subaylık rütbesine sahip olmayanların, subayların onurlandırdığı hanımları rahatsız etmemelerini sağlıyordu."
Sayfa 126 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)
Alman tarihçi Claudia Shoppmann, Nazi rejiminde SS subaylarının lezbiyen olduğundan şüphelenilen bazı kadınları, subayların kurduğu genelevlerde fahişe olarak çalışmaya zorladıklarını gösteren bulgular elde etti. Bu kadınlar yalnızca Alman askerlerine değil aynı zamanda çalışma kamplarında mahkum olan erkeklere de cinsel hizmet vermeye zorlanıyorlardı. Resmi Nazi mantığına göre lezbiyenlik resmen bir suç olarak tanımlanmamış olsa da (erkek eşcinselliği suç sayılıyordu), eş ve anne olarak kendilerine biçilen rolleri yerine getirmeyi reddeden Alman kadınların, zorunlu heteroseksüellikle "düzeltilebilecekleri"nin varsayıldığı anlaşılıyor. Aynı zamanda bu mantığa göre, gerek orduya alınan gerekse savaş gereçleri üretmeye zorlanan erkeklerin moralinin fahişelerle yükseltilebileceği öngörülüyordu.
Sayfa 126 - İletişim Yayınları - 1. Baskı (2006)