Maoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı
KolektifMaoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı Gönderileri
Maoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı kitaplarını, Maoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı sözleri ve alıntılarını, Maoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı yazarlarını, Maoizm: Marksizm Leninizm'in İdeolojik ve Politik Düşmanı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Planlı devlet örgütü, on milyonlarca insanın, ürünlerin bölüştürülmesinde ve üretimde aynı tek normlara tam olarak uymasını sağlamadan sosyalizm düşünülemez.
Lenin, politikayı, ekonominin yoğunlaştırılmış biçimi olarak ele alıyor. Bu belirleme politikanın ekonomiyle bağımlılığını gösterdiği gibi, doğru politikanın emekçilerin ekonomik çıkarlarını sağlamada etkili bir araç olduğunun önemini de arttırıyor.
Hegemonya emelleri, küçük burjuva sabırsızlığı, Maoizmin ekonomi politikasında ilkeler halinde dönüştürüldü ve bunlar maocu ekonomide birinci dereceli ilkeler oldu
Mao Zedung soruna yalnızca somut tarihsel açıdan yanaşmakla kalmıyor, çelişkilere, karşıtlıklar arasındaki karşılıklı etki tepkiye de metafizik açıdan bakıyor. Maoizm, diyalektik ve toplumsal karşıtlık kavramlarını özdeş sayıyor. Yanlışlıkların gneoseolojik kökeni de işte buradadır.
Bağdaşmazlık (antogonizm) çelişkinin özel bir durumudur, antogonizm ile çelişki hiç de aynı şey değildir diyordu Lenin.”Birincisi yok olur, ikincisi Sosyalizmde kalır.”
Mao Zedung karşıtlıkların savaşını mutlaklaştırmaktadır. Çelişkilerin, toplumun gelişmesini harekete geçiren güç olduğunu, hatırlatarak, Mao Zedung hem kapitalist, hem de sosyalist toplumdaki bütün çelişkilerin tam bağdaşmazılığa dek indirgiyor.
Mao Zedung
“Engels diyalektik konusunda üç yasa olduğunu söylüyor. Ancak ben buna inanmıyorum. Temel olan, karşıtların birliği yasasıdır. Nicelikten niteliğine geçiş, gerçekte nicelik ve nitelik karşıtların birliğidir. İnkarın inkarı ise genellikle yoktur.”
Troçkizm son on yıl içinde maoizme çok büyük etki yaptı. Maoizm, troçkizmin, dünya savaşına, uluslararası gerginliğe bel bağlama, dünya devrimi olmadan sosyalizmim kuruluş olasılığı yoktur gibi görüşlerimi benimsedi.
Yıllarca Çin halkı için, yalnızca dünya klasik edebiyatının şaheserleri değil, 20.yüzyılın ilerici ve devrimci yazarları da, bunların yapıtları da ulaşılmaz bir nimetti.
“Kültür Devrimi” zamanından beri Çin’de yoğun bir biçimde uygulanan ve özünde milliyetçilik bulunan kültürel yalnızlık politikası da Maoizmin başka bir yanıdır. Yabancı ideolojiye karşı “sınıf savaşı” bahanesiyle, dünya kültürünün olağanüstü başarıları tepiliyor. Örneğin Mozart ve Beethoven’in müziği, Sheakspeare’in edebiyatı, Yunan, Roma vb. Eski sanat, kültür tepiliyor. Çin halkı uzun yıllar boyunca dünya kültür hazinesinden izole edilmişti .
Lenin der ki “bir ülke ne denli geri kalmışsa, bu ülkede köklü küçük burjuva batıl inançlarının doğurduğu özel güç ve direnci olan milli egoizm ve milli körlük inançlarını kaçınılmaz olarak doğrudan küçük tarım üretimi, ataerkil para bölük sanayi o denli güçlü olur”
Gelişme her zaman ileri doğru olmaz, tersine doğru olan bir hareketle de olur. Böyle olunca sosyalist toplumda, kapitalizmin yeniden dirilmesi kişinin burjuvalaşması tehlikesi vardır.
Maoizm her şeyden önce “Üçüncü Dünya” üzerinde hegemonya kurmak için uğraşıyor, bu amaçla da, Asya, Afrika ve Latin Amerika’daki ulusal kurtuluş hareketlerinde varlık sürdüren ırkçılık da dahil, değişik milliyetçi eğilimlerden, hayali ve tutucu sosyalizm anlayışlarından en etkili biçimde yararlanıyor.
Mao Zedung
Devrimlerin tarihi incelendiğinde görülür ki, artık devrimin merkezi Batıdan Doğuya kaymıştır. 18. yüzyılın sonunda devrim merkezi Fransa idi. O zaman Fransa, dünya politik yaşamının da merkeziydi. 19. yüzyılın ortalarında, devrimin merkezi Almanya’ya geçti. Proletarya politika alanına çıktı; Marksizm doğdu. 20.yüzyılda devrim merkezi Rusya’ya geçti. Marksizm’in daha sonraki gelişmenin sonucu olarak Leninizm doğdu. Leninizm olmasaydı Rus devrimi de başarı kazanamazdı.