Marksist Öğreti
Vladimir İlyiç LeninMarksist Öğreti Gönderileri
Marksist Öğreti kitaplarını, Marksist Öğreti sözleri ve alıntılarını, Marksist Öğreti yazarlarını, Marksist Öğreti yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Komünistler ve tüm tutarlı materyalistler burjuvazinin ilerici kesimiyle belli ölçülerde ittifak kurmakla birlikte, gerici bir tutum sergilediğinde onu hiç çekinmeden teşhir etmelidirler.
Bir Marksist'in düşeceği en büyük, en ciddi hata, modern toplum tarafından karanlığa, cehalete ve hurafelere mahkûm edilen milyonlarca insanın (özellikle de köylülerin ve zanaatkârların) yalnızca Marksist eğitim yoluyla bu karanlıktan kurtulabileceklerini sanmaktır. Ateist progandanın en çeşitli araç gereçlerini bu insanlara ulaştırmamız, hayatın çok farklı alanlarından elde edilen olguları [gerçekleri] onlara aktarmamız, elimizden geleni yaparak onları dinin uyuşturucu etkisinden kurtarmamız ve mümkün olan her yola başvurarak harekete geçirmemiz gerekir.
Oysa aksine, her ciddi devrimci çalışmada, başarılı olmak için devrimcilerin ancak gerçek gücün -ileri sınıfın- öncüsü olarak rol oynayabilecekleri kavranmalı ve eyleme geçirilmelidir. Öncünün öncülük görevini yerine getirebilmesi için, yol gösterdiği halk yığınlarından kopmaması ve gerçekten de tüm kitleyi ileriye doğru götürebilmesi gerekir.
Böyle bir anda ve bu koşullar altında ateizm propagandası yapmak, işçilerin greve katılanlar ve katılmayanlar yerine Tanrıya inananlar ve inanmayanlar şeklinde bölünmesinden başka bir şey istemeyen papazların ekmeğine yağ sürmektir. Her ne pahasına olursa olsun Tanrıya savaş açan bir anarşist gerçekte papazlara ve burjuvaziye yardım etmiş olur (zaten anarşistler pratikte daima burjuvaziye yardım ederler). Bir Marksist, materyalist (yani dine düşman) olmalıdır. Ama diyalektik materyalist olmalı, yani dine karşı mücadeleyi soyut, tek düze bir söylemle salt teorik bir biçimde değil, pratiğe yaslanan ve yığınları başka her şeyden daha iyi eğiten sınıf mücadelesi temelinde ele almalıdır.
Din halkın afyonudur; Marx'ın bu yargısı, din konusundaki Marksist yaklaşımın köşe taşıdır. Marksizm tüm modern dinleri ve kiliseleri, her türlü dini örgütlenmeyi, daima, burjuva gericiliğin sömürüyü savunmaya ve işçi sınıfını sersemletmeye hizmet eden araçları olarak görmüştür.
Devlete bağlı profesörler tarafından devlet okullarında, mülk sahibi sınıfların genç kuşaklarının kafasını karıştırmak, onları iç ve dış "düşmanlara" karşı eğitmek amacıyla öğretilen burjuva bilimin ve felsefenin de Marksizme karşı bu düşmanca tutuma ortak olduğunu söylemeye gerek yok. Bu bilim, çürütüldüğünü ve yok edildiğini iddia ettiği Marksizmin adını duymaya dâhi tahammül edemiyor. Sosyalizmi "çürüterek" kariyer yapan genç akademisyenler de, bütün modası geçmiş "sistemlerin" geleneğine bağlı kalan kocamış ihtiyarlar da Marksizme azgınca saldırmak konusunda birbirlerinden geri kalmıyorlar.
Marx, dünya tarihini, "bunu öngörmeleri gerekirdi... şunu yapmamalıydılar..." diyen dar kafalı bir aydının değil, tüm olasılıkları önceden kesin olarak hesaplayabilecek konumda olmadan bu tarihi yapan insanların bakış açısıyla ele almıştır.
Marx 1870'te ayaklanmayı çılgınca bir girişim olarak niteledi. Ama yığınlar bir kez ayağa kalkınca, onlara tepeden bürokratik öğütler vermek yerine onlarla birlikte yürümek, mücadele süreci içinde onlarla birlikte öğrenmek istedi. (...) . İşçi sınıfının kahramanca ve fedakârca dünya tarihini yapma inisiyatifini eline almasını her şeyin üzerinde tuttu.