O, şimdi sadece önünde durmuş,elini,bir Hindistan cevizi rendesi gibi törpüleyen nasırlı eliyle sıkmakta olan bir çocuk görüyordu ve bu çocuk,heyecandan her yanı titreyerek şöyle diyordu:
"Yaşamımın en büyük anı. Ben hiç alışık değilim..." Çaresizlik içinde çevresine bakınarak ," Böyle insanlara, böyle evlere. Bunlar benim için yepyeni üstelik hoşuma da gidiyor