“Kendinizi savunacak paranız yoksa, yargı sisteminin insafına kalıyorsunuz. Bir kere sistemin ağına takılırsanız, kurtulmanız neredeyse olanaksız; suçsuz olsanız bile.”
Otuz sekiz yaşında, doğasında şiddet olmayan suçsuz bir insan olarak yaşamının geri kalanını cezaevinde geçirecek olmak gerçekten son derece yıkıcı ve ağırdı.
Umarım ne cennete ne de cehenneme giderim, öleceğim zaman uykuda olmayı ve bir daha uyanmamayı, asla kâbus görmemeyi isterim. Sonsuz uyku. Tıpkı kimi mezar taşlarında yazdığı gibi; işte ben bunu istiyorum. Çünkü Yargılanmak istemiyorum. Beni tekrar kimsenin yargılamasını istemiyorum. Hücrede ölümü beklerken neden dünyaya geldiğimi sorardım. Bütün çektiklerimi yaşayacaksam, doğmanın ne anlamı vardı? O kadar kötü durumdaydım ki neredeyse anneme ve babama beni bu dünyaya getirdikleri için lanet ediyordum. Bunları bir kere daha yaşamaktansa, doğmamış olmayı tercih ederim.