Ta ki bir pazar, Tuğba yine şevkat dolu seslenmiş:
— Baba, hadi uyan, kahvaltı hazır!
. İkincisinde değilse de üçüncü defasında sesindeki tedirginliği ikizlerde hissetmişti.
— Baba, hadi uyan, kahvaltı hazır!
Cem’in babası bu sefer kahvaltıya gelmemişti.
Tuğba ve çocuklar odasının kapısına dizilmiş, küsmüş bir çocuk gibi yüzü duvara dönük yatan Cem’in kahramanına meraklı gözlerle bakarlarken...