Çöküyor işte o büyük karanlık, şimdiden bozulmuş azığımız
Ey hamarat ırmaklar, muallim dağlar, anaç ovalar
Ne zaman biter bu çığlık, bu ateşe çağrılmışlığımız
Ne bilsin şimdi kalp yerine kapkara bir taşla yatıp kalkanlar
Hacer kimdi,kimdi temiz tutan güzel evin kapısını
İbrahim ile İshak arasında
Göğün kıyamadığı oğullar, yerin doyamadığı analar vardı.
Daha otuzunda kırışır herkesin alnı bizim oralarda, İbrahim
Sen de çok iyi bilirsin...
Upuzundur yine de iyilik. Karşılıksızdır. Nedensizdir.
Yün eğirerek büyütür çocuklarını kadınlar
Dağlara tutunarak, teravihe giderek...