Mesnevi Sözleri ve Alıntıları
Mesnevi sözleri ve alıntılarını, Mesnevi kitap alıntılarını, Mesnevi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Güneşin tutulması, küstahlık neticesidir. Azazil, yani şeytanın
rahmet-i ilahîye kapısından kovulması da edepsizce olan cüretindendir
Hakikaten benim için asıl gıda, “La havle”dir. Hem de onun lafzından evvel, onun nuru benim asıl gıdamı teşkil eder.
Selamünaleyküm hayırlı sabahlar...
Senin gazabın, cehennem ateşinin tohumudur, mayasıdır. Aklını başına al da, o gazap ateşini söndür. Çünkü o, senin için bir tuzaktır.
Topraktan yaratılmış olan insan cesedi, aşk tesiriyle semalara çıktı,
eflakî oldu. Dağ bile o tesir altında çeviklik bulup oynamaya başladı.
Biz, ne diye bu derece söze daldık?
Hikâye söyleyeyim derken
kendimiz hikâye olduk gitti.
- O dilenci suratlı, görmemiş adamların hırsı yüzünden, kendilerine o
ilahî rahmet kapısı kapandı.
Sen, kavmin seyyidisin, senden hoşlanmayan o tabiattan
vazgeçmezse helak olur.
Mevla kelimesi, hem azatlı köle, hem de azat eden efendi manasına gelir.
Hazreti Ali Kerremallahü veche, kölesi bulunan Kanber Raziyallahü anhi azat etmiş,
azatnamesine mealen şu ibareyi yazmıştı: “Ey Kanber! Dün benim kölemdin, bugün
benim gibi hür oldun. Bana ne verilmişse, onlardan sana verdim. Şu azatnameyi Ali
yazmıştır.”
Mevla lafzı, sonra büyük ve efendi manasında kullanılmış, bu münasebetle
ve “Efendimiz” demek olmak üzere ulemaya “Mevlâna” denilmiştir. Hâlâ Fas
hükümdarlığında bulunanlara “Mevlay” tabir edilmektedir.
Padişah, hekimlerin o aczini görünce, yalınayak mescide koştu.
Evet… Padişah, cariyenin tedavisinden hekimlerin aciz kaldıklarını görünce,
nefsin tasfiyesi için müracaat eylediği mukallit şeyhlerin terbiye-i nefse ehliyetleri
olmadığını görünce, onlardan ümidini kesiyor; doğrudan doğruya, dergâh-ı ilahîye
teveccüh ediyor. Sebeb-i şifayı Müsebbib-ül Esbab olan Kadir-i Mutlak’tan istiyor.
Ey âşık! Aşk, Tur dağına ruh gibi tesir etti. Tur, mest oldu. Musa da
kendinden geçti ve düştü.
Ulemadan, meşayihten bir zatın dersinde yahut meclisinde bulunulduğu
vakit, bazı müşküllerın sorulmaksızın hallolunuverdiği hepimizce de tecrübe
edilmiştir. Böyle bir şey olunca, tesadüf der geçeriz. Evet, tesadüfîdir fakat her
vakit olmaz. Çünkü her zaman kendimizde o sıdk-ı leb, kalbimizde öyle bir safvet
bulunmaz