Beklemek insanın içini kavurur. Ve ne ironik, insan hep bekler. Doğmayı bekler, büyümeyi bekler, iş sahibi olmayı bekler, sevgiliyi bekler, bebeği bekler, ölümü bekler. Hayat beklemektir aslında. Yaşamayı beklemekle Azrail’i beklemek arasında geçen süreye “yaşadı” derler. O süre tamamlandığında da vadesi doldu… Sanki insan ödenmesi gereken bir banka borcuymuşçasına… Belki de öyledir, ölüme borcu olan bir tanrının, aylık kredi taksitleriyiz.