Michelangelo Antonioni
Selim ÖzgülEn Yeni Michelangelo Antonioni Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Michelangelo Antonioni sözleri ve alıntılarını, en yeni Michelangelo Antonioni kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
...Ne olursa olsun, ben bu 'zayıf' kelimesinin gerçekten doğru bir kelime olduğunu düşünmüyorum. Hepimiz bir açmaz içinde yaşıyoruz. Onun içinden çıkmaya çalışmak zayıflık mıdır, şimdilik savaşı kaybetmiş olsanız bile?
Robert Bresson'un filmlerini biliyorsunuz, oyuncularının 'rol yapması'nı istemeyen yönetmenlerden değil midir o da?
Bresson'un filmlerini biliyorum ve onlar üzerine çok kafa yoruyorum. Ama benim filmlerim oyuncuların rol yapmaması gereken filmler değildir, sadece mümkün olduğu kadar az kolay anlaşılır şekilde rol yapmaları gereken filmlerdir. Benim uzak durmak istediğim nokta, oyuncuların kendi yönetmenlerinin kendileri haline gelmesidir.
Üstad her ayrıntıyla bizzat ilgileniyor: Bir tutam saçı düzeltiyor, eski olduğu izlenimi vermek için viski şişesinin üzerindeki etiketin bir parçasını kopartıyor, bir sandalyenin üzerine havlu fırlatıyor, başrol oyunculanndan birinin kravatını bağlamasına zaman ayırıyor. Ancak, oyuncular konusunda, konumları ve jestlerinin nasıl olacağını gösterme dışında hiçbir şey yapmıyor, kesinlikle tonlamalara müdahale etmiyor.
Nemli bir akşam vakti ve gece kelebekleri ışık demetlerine doğru uçuşuyorlar. Antonioni sakin bir şekilde sürekli onları kovalıyor.
Antaniani solgun görünüyor ve gergin. Otuz iki gecedir, her akşam saat beşten sabahın yedisine kadar film çekimiyle uğraşıyor ve yorgunluğu oyuncularla teknik ekibin yorgunluğuyla birleşiyor. Çekim mekanı Milana yakınlarında, film için özel bir villaya dönüştürülmüş bir golf kulübü. Ayrılmanın eşiğine gelmiş bir çifti (Jeanne Moreau ve Marcello Mastroianni) konu alan Gece'deki aksiyon, yönetmeni en sevdiği konulardan birine geri döndürmüştür: ilişkilerin kopma noktasına geldiği bir birliktelik.
Antoniani şöhretini 'zor' bir yönetmen olarak sürdürmeye özellikle meraklı birisi değil ve yapımcısını mutlu etmek için Gece'de bir tür mutlu son tasarlamış. Fakat Antonioni bir umutsuzluk dehasına sahiptir; bu uzlaştırma çabası beyazperdede bize gösterilen en etkileyici kucaklaşmalarından birini sunmaktadır. Filmin kilit sahnelerinden biri o, her gün şafak sökerken ve akşamın alacakaranlığmda, o kısacık anlarda çekiyor bunu.
Müzik görüntüyü çok nadiren pekiştirir, daha sık olarak da izleyiciyi uyutmaya ve onu gördüğü şeyi çok açık biçimde değerlendirmekten uzaklaştırmaya hizmet eder. Enine boyuna düşünülürse, ben daha çok 'müzikal yorum'a karşıyım, en azından özgün şekliyle
Bir filmi yaparken ve hazırlık aşamasındayken halkın düşüncesini göz önünde bulunduruyor musunuz ve bu düşünce sizi etkisi altına alıyor mu?
Yaptığım hir şeyi göstermek için birilerine ihtiyaç duymak anlamında, kitlelerin düşüncesini kesinlikle hesaba katar, onlarla iletişim kurarım. Ancak, onların beni etkileri altına aldığını sanmıyorum. Halk için film yaparsam, para ya da şan şöhret için yapmamış mı olurum? Filmler sadece filmlere kafa yorularak yapılır, esas olarak öyle bir şey düşünülmez. Ben, kendimi en çok memnun edeceğine inandığım, daha güzel olduğundan, beni daha çok memnun edeceğinden emin olduğum filmler yapmaya çalışıyorum.
Zaman zaman çekim yerine geldiğimizde ne çekeceğimizi bile bilmiyorum. Çekim anına tamamen hazırlıksız, bakir olarak gelmek benim tercih ettiğim bir sistemdir.
Ben daima, anlatıya hizmet eden her öğenin özel bir psikolojik ana karşılık gelmesi için çaba harcıyorum. Bir görüntürrün kendisi ancak, bu görüntünün her santimetresi vazgeçilmez bir niteliğe sahip olursa, vazgeçilmez öneme sahip olur.
'Yönetmenlik sizin gözünüzde ne anlam ifade ediyor?'
Güvenilir eleştirmenlerin bu konu üzerine yazılmış kitapları ve makaleleri var. Ben bir sinema teorisyeni değilim. Eğer bana 'yönetmenlik' ne demektir, diye sorarsanız aklıma ilk gelen cevap şu olur: Bilmiyorum. İkincisiyse şudur: Bu konudaki düşüncelerimin tamamı filmlerimde yer almaktadır
Bütün sanat dallarında olduğu gibi, sinema ilkeleri açısından da bir tek seçenek vardır. O da, Camus'nün dediği gibi, sanatçının aktüaliteye başkaldırısıdır. Bu ilkeye sıkı sıkıya bağlı kaldıktan sonra, gerçekliği gözler önüne sermek için hangi araçların kullanıldığının ne önemi var? Bir sinema yazarı bir romanda, bir haberde ya da kendi hayal dünyasında ne bulursa bulsun, önemli olan onun bulduğu şeyi sınırlandırma, korunaklı hale getirme, biçimlendirme ve kendine mal etme şeklidir. Bunu başarabilirse, kaynağın neresi olduğunun hiç önemi yoktur. Suç ve Ceza'nın hikayesi, Dostoyevski'nin ona verdiği biçim olmasa, vasat bir hikayedir. O çok güzel -ya da çok berbat- bir film olabilirdi. İşte bu yüzden ben neredeyse bütün filmlerimin hikayelerini kendim kaleme aldım.