Sözler ve Alıntılar
İnsanoğlu önce ihtiyaç hisseder, sonra tatmin arar, daha sonra rahatlığa yönelir, daha sonra da kendini süsle bezemeye harcar, lüks içinde giderek bozulur, sonuçta çılgınlaşır ve özünü harcar.
Bilinmelidir ki Nuh (a.s)’ın yaşı tufan zamanına dek altı yüz seneye ulaşmış ve tufandan sonra üç yüz elli sene daha yaşamış olup toplam dokuz yüz elli yıla ulaşmış olduğu Kuran-ı Kerim’de bildirilmiş olup Tevrat’ta da dahi aynı şekilde yazılmıştır.
Yıkılış Evresi
Halk gevşek ve konforlu hayat biçimine alışmış, ümitsiz ve bezgin bir hale gelmiştir. İktisadi faaliyetler gerilemiştir. İnsanlar, uzun vadeli planlar yapamaz olmuşlardır.
Türk kavmi pek çok türde olup Togurkar ki Tatar türüdür.
İkinci tabaka olan Arapların, Arab-ı Müsta’ribe ( Araplaşmış kavimler) olarak isimlendirilmesinin sebebi, Araplara mahsus olan adetler ve geçmişteki belirtileri Arab-ı Aribe’den bunlara intikal ederek bir halden diğer hale dönüştüklerinden yani soyları Arapça konuşur olmayıp, Arapça bunlara geçip giderek öz dilleri olduğundan müsta’ribe (Araplaşmış) isminde dönüşen anlamına itibar olunur. Dönüşümün anlamı bir şeyin aslından çıkarak başka bir şeye dönüşmesidir. Mesela çamurun taşa, şarabın sirkeye dönüşmesi gibi.
Sarığı omuzlar üzerine salıvererek ucuyla örtünenler Batı Araplarıdır.
Devletin doğuş, gelişme ve dağılma gibi evreleri vardır. Bu evreler, canlılarda olduğu gibidir. Başka bir ifadeyle, devlet bir organizmaya benzer. Bir devletin yıkılmasına yol açan olayların temelinde, devletin özünü oluşturan sosyal ihtiyaçlarla ilgili taleplerin karşılanmaması yatar.