Anzak kolordusunu ise, Arıburnu’na çıkartarak iki kuvvetin Kilitbahir platosunda birleştirilmesi planlandı. Asıl saldırı bu alandan yapılırken Kumkale-Beşige sahillerine gösteri çıkarması yapma görevini Fransız 1. Tugayı üstlendi.
Şüphesiz ki bazı büyük devletlerin boğazlarımız üzerinde vazgeçmek istemedikleri emelleri ve hayalleri vardır:
1) Rusya’nın boğazlar üzerinden sıcak denizlere
1) Rusya’nın boğazlar üzerinden sıcak denizlere ulaşma hayalleri,
2) Fransa’nın; Napolyon’un: “İstanbul anahtardır, İstanbul’a egemen olan dünyaya hükmedecektir.” çıkarımına dayanan siyasi duyarlılıkları,
3) İngiltere’nin, “Denizlere hâkim olan devlet, dünyaya hâkim olur, hükmeder.” çıkarımına istinaden 19. yüzyıldan itibaren Rusya’nın Akdeniz’e inme emelini engelleme politikası,
4) Almanya’nın “Doğu’ya Doğru” diye isimlendirebileceğimiz “Drank Nach Osten” politikası.
İngiltere’den ve İskenderiye’den gönderilen ve sayıları 75.000 kişiden fazla olan İngiliz dominyonlarından getirilen personelin önce Limni’ye oradan da Gelibolu yarımadası açıklarına taşınması gerekiyordu.
İşte tüm bu emeller, hayaller ve politikalar bu devletleri kendi aralarında aşikâr olmayan, gizliden gizliye yürütülen, çeşitli mücadelelere sevk etmiştir.
Düşman kuvvetleri 10 Nisan’da Mondros’ta toplanarak seferin askeri planını hazırlamaya başladılar. Hedefleri boğaz etrafında Osmanlı’dan çok daha kuvvetli bir savaş gücü oluşturup kesin bir darbe ile boğazı düşürmek ve zafer elde etmekti.