Mijabad
Jan DostSözler ve Alıntılar
Ew weke minalekî, li ber xwandina min a helbestan kete xew, hilm û henasên wê, te digot kulîlkên kerez û biyokan e, porê wê gencîneyeke zêr bû li ser palgehê belav bûbû, çemekî şîr bû bedena wê di nivîna min de herikî, min tahliya rojên xwe di hembêza wê de bingor kir, dîwarên odeya min ji ramûsanên me sincirîn, dojeheke ji bihuştê xweştir bû ew şev, lêvên min du kew bûn ew bedena har nikil dikirin, tiliyên min gayên dîn bûn ew sînga weke berfa Qeredaxê cot dikirin.
Sayfa 40Kitabı okudu
"Bavê min li ku ye?"
"Keça min, tu wî çiyayê porsipî dibînî? Bavê te li wir e."
"Çi dike?"
"Berfê dihilîne"
"Çima?"
"Ji bo em ji sermê nemirin."
Sayfa 67Kitabı okudu
Îro min neynikê de li xwe niherî; bi dehan mûyên spî di nav porê min de xuya dikirin, gelo ez pîr dibim an jî her janek di serê min de dibe tayekî spî?! Digotin porê spî peykê mirinê ye, her weha delîlê giranî û aqilmendiya mirov e. Berf li çiyayên bilind dibare.
Sayfa 218Kitabı okudu
Ez u tu ne Mehabad
Ne xewa te tê
Ne jî jimartina stêrkên te diqedin
Sayfa 22Kitabı okudu
Kî hat û dilê te...
Kî hat û dilê te ji cixareyên xwe re kir xwelîdank ? Kî hat û dilê te ji xwe re zîn kir û giyanê te weke toza li pey siwarekî, li pey xwe hişt? Kî hat û çengek axa sar avête ser giyanê te yê vêketî?
Sayfa 223 - Badîn, li dû Mujde yê.