Milena'ya Mektuplar
Franz KafkaEn Eski Milena'ya Mektuplar Sözleri ve Alıntıları
En Eski Milena'ya Mektuplar sözleri ve alıntılarını, en eski Milena'ya Mektuplar kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" Ah, Milena Ah! Üstümdeki paltoyu dahi taşımaya üşenirken ben, bu dünyanın yükünü sırtımda nasıl taşıyayım "
Sevgili Milena
Gün o kadar kısa ki, sizinle ve birkaç ufak tefek işle geçip sona eriveriyor.Gerçek Milena’ya yazacak birazcık bile zaman yok, çünkü dahada gerçek olanı bütün gün buradaydı; odada, balkonda, bulutlarda...
Yaşamımız diyorum, zaten bulanık bir su gibi, niçin onu daha da bulandırmak?
Bu saçma dünyayı ne zaman biraz düzene sokacaklar dersiniz?
Oysa hiç bitmeyecek gibi uzun değildir yollar. Bu çocukluktaki inançlar, gün geçtikçe yerleşir içimize, bizi körü körüne ağırbaşlı ve korkak biri yapar.
Ateşten örülmüş uzun alevlerdir sevgilim, dolaşır yeryüzünü, sarar beni. Ama sardıklarını değil, görmesini bilenleri sürükler ardından...
Evet, belki de yorgun değilim, korkağım yalnızca. Beni alt üst edecek bir serüvenin ardından gelecek o büyük yorgunluktan korkuyorum.
Ne yaparsın, hisler değişebiliyor...
Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün, Milena. Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki.
Ben bütün vakitlerimi, hatta bütün vakitlerimden daha çoğunu, yeryüzünün bütün vakitlerini sana ayırmak istiyorum; seni düşünmek ve seni yaşamak için.
Tek odada bir başına olmak, bir evde yalnız yaşamak, yaşamın en önemli tarafı. Daha doğrusu kimi zaman yalnız kalabilmek, mutluluğun ilk koşulu.
Gel artık! Sen yanımda olmayınca korku başkaldırıyor, bütün gece sabaha kadar boğuşuyorum onunla. Ciddi bir tarafı var bu korkunun, boşveremiyorum.
Karşındakini yalnız varlığınla kurtarabilirsin, başka hiçbir şeyin faydası yoktur.