Mino'nun Siyah Gülü
Hüsnü Arkanİletiler
Deniz kokusu, göğün mavisi; tertemiz bir dünya ... İşte böyle bir yerde yaşamak istiyorum ben. Yanımda sevecen, dürüst bir adam olsun; haksızlığın olmadığı bir dünyada onun saçlarını
okşayayım; çok mu?
Mino'nun Siyah Gülü
Sonunda öyle bir yere varıyorsun ki, hayatının sahici bir şeye benzemesini istemeye başlıyorsun ... Ama sonra, sahici olan nedir diye düşünüyorsun. Başkalarının hayatı hakikaten
sahici mi? Bizden öncekiler hakikaten yaşadılar mı?
Mino'nun Siyah Gülü
İnsan, sonuna kadar umutlu olabilir. Umut bir çare değil ama galiba çareden daha büyük bir şey.
Mino'nun Siyah Gülü
"Bu, Allah değil mi?" diyorum Hasan'a.
Üstümüzde, akasya yapraklarının arasında büyük bir ay yükseliyor.
Hızla küçülüyor, hızla yükseliyor.
"Hangisi?" diyor Hasan.
"Şu yuvarlak!"
"Sen salak mısın? O, ay ... Dünyanın uydusu ... "
"O zaman Allah kim?"
Hasan, aya bakıp bir süre düşünüyor. Sonra önemli bir şey söylüyormuş
gibi gözlerini kısıyor.
"Onu göremezsin," diyor.
Mino'nun Siyah Gülü
Ne kadar çirkin ve yanlış düşünce değil mi?
Ama kadınlar böyle büyür. Daha doğrusu, hiç büyüyemezler, kendi hayatlarına yön veremezler ... Her zaman bir sorumluları olmalıdır..
Mino'nun Siyah Gülü
"... Sonunda öyle bir yere varıyorsun ki, hayatının sahici bir şeye benzemesini istemeye başlıyorsun... Ama sonra sahici olan nedir diye düşünüyorsun. Başkalarının hayatı hakikaten sahici mi? Bizden öncekiler hakikaten yaşadılar mı?"
Mino'nun Siyah Gülü
"... Benim yerime tasalanmayın! Ben kendim için tasalanabilecek yaşta ve güçteyim... Şayet üzülmemden korktuğunuzu sanmamı istiyorsanız, boşuna! Siz beni üzmekten filan korkmuyorsunuz. Gelecekte sizi üzmemden korkuyorsunuz. Korkmakta da haklısınız; benden her şeyi bekleyin!
Ama benim adıma korkmayın!
Korkacaksanız kendi adınıza korkun!"
Mino'nun Siyah Gülü
“...İnsan kendi yaptığı işleri beğenmeye başlayınca ,insan olmaktan çıkıyor. Üstüne bir büyüklük hali geliyor...büyük ressamlar hakkında okuduklarımın çoğu bana kendimden kuşkulanmayı öğretti .Bak sevgi duymak ayrıdır... Yani yaptığın işle biraz muhabbetin olacak ama muhabbette ifrata kaçmayacaksın . Atölyede çalışmaya başladığımda Selim hoca evvela bir resme bakmayı öğretmişti bana . Işığı nasıl , kompozisyonu nasıl , felsefesi ne ? Sonra o öldü ; Şerif hoca geldi .O da aynı şeyleri anlatı.’ Madem kör değilsiniz o zaman içine de girin’ derdi... Onlardan çok şey öğrendim .Onlardan çok şey öğrenmeden evvel, yalnızca duygularım vardı. Bir de kendimi çok beğeniyordum . En zor şey , bunu yenmek oldu. Evet en zor şey budur; insanın yaptıklarını beğenmemesi...Hiçbir zaman iyi bir ressam olamayacağımı anladığımda çok rahatladım ve işte o zaman kendi renklerimi boyamaya başladım . Tevazu , bir gösteriş ya da hayatımızdaki küçük bir ayrıntı değildir , şekerim . Kişinin kendini anlamadığını kabul etmesidir . Kendini anlayanlara gelince .... onlara inanma! Tabi ki insan bununla her zaman başedemiyor... Sen küçükken, senin ,Hasan’ın , Halime’nin karakalemlerini yapardım . Işıktan , desen bilgisinden nasibini alamamış şeyler ...Ama şimdi bazen bakıyorum da , galiba onların da bir kıymeti var... Hoca görse karalayıp geçerdi. Ben hala geçemiyorum . Saklıyorum... Belki yalnızca o günleri hatırlamak içindir ... (Halan Münevver //26Nisan1961) Mino'nun Siyah Gülü 
Hüsnü Arkan
Kalabalığın içinde ne kadar yalnızmışız meğer...
Mino'nun Siyah Gülü