Molly’nin gece nöbetinde, diye yazar Iser, geçmiş uzun zaman önce kaybettiği açıklığa yeniden kavuşur: zaman yeniden kazanılır çünkü yeniden açılır: tüm sabitliklerden, tüm kesinliklerden kurtulmuş olarak. Buna karşılık, Marcel’i sarıp sarmalayan mutluluk, bambaşka bir kökene sahiptir. “Şeylerin değişmez özünü” keşfetmekte, kesin olarak tanımakta saklıdır.