İnsanlar get-gedə ünsiyyətdən uzaqlaşırdılar. Hərkəs hörümçək kimi tor qurub öz yuvasına çəkilmişdi və gündəlik yeməyi üçün ovunu gözləyirdi. İstər sevinc, istər kədəri yaxınlarla paylaşmaq adəti yavaş-yavaş yox olub gedirdi. Hamı bir-birinə yad olmuşdu.
" Bax,İbrahim,həyat çoxmərtəbəli bir binaya bənzəyir. İnsanlar onun müxtəlif mərtəbələrində yaşayırlar. Doludur mərtəbələrin hamısı insanla.. Mümkün deyil ki, hamını ən yuxarı mərtəbələrə yığasan, ya hamı aşağı mərtəbələrə doluşsun. "
Həyat çoxmərtəbəli binaya bənzəyir....İnsanlar onun müxtəlif mərtəbələrində yaşayırlar..... Doludur mərtəbələrin hamısı insanla.....Mümkün deyil ki, hamını ən yuxarı mərtəbələrə yığasan, ya hamı aşağı mərtəbələrə doluşsun.....
Lazım deyil yuxarılara göz dikmək. Bilirsən, bu dünyada yuxarılara qalxdıqca mütləq nəyisə verməlisən, nəyindənsə keçməlisən. Elə bir şeydən ki səni ifadə edən zərrələrdir o şeylər və birləşib səni əsl insan edir.
Dərdi-səri olmayan, həyatından razı insanlar başqalarına da həmişə müsbət enerji verirlər. Həyatlarından gün-güzəranlarından narazı qalanlar isə ətrafdakılara da yaxşı heç nə verə bilməzlər.
İnsanlar əslində üç qrupa ayrılırdılar. Keçmişlə yaşayanlar, bu günlə yaşayanlar, gələcəklə yaşayanlar. Keçmişlə yaşayanlar bədbəxtlər, bu günlə yaşayanlar əhli-keflər gələcəklə yaşayanlar isə ağıllı adamlar idilər.