Münkesir
Erdal FidanMünkesir Sözleri ve Alıntıları
Münkesir sözleri ve alıntılarını, Münkesir kitap alıntılarını, Münkesir en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Zaman zaman yaşadığım duygu durumu
Zaten çoğumuz çoğumuzu, çoğu kez aslında hiç tanımamış ya da yanlış veya eksik tanımış olmuyor muyuz hem de yakinen tanıdığımızı sandığımız hâlde?
Sayfa 84
İnsanlar kötü düşünceli...
İnsanlar nasıl bu kadar vefasız olabilirdi? “İnsan” olmak ve yaşamının sonuna dek “insan” olarak kalmak bu kadar mı zordu?
Sayfa 53
Ben söylerim de başkalarına sormak lazım
Ben, pek çok şeye sahip olmayabilirim ama sahip olduklarıma şükrediyorum ve şimdilik mutlu olamasam bile en azından huzurluyum. Peki ya sen?.. Sen de bunu söyleyebilir misin?
Sayfa 9
İnsanlar ancak maskeleri varken katlanır oluyorlarmış, maskeleri olmaksızın onlarla yaşanılmıyormuş! Maske takmak alışkın insanlar, asıl yüzlerini unutmuş hâlde maskelerini gerçek yüzleri sanarak bazen maskelerine bile başka bir maske geçirebiliyorlardı. Maskelerini kimileri yüzünü gizlemek için kullanırken kimileri de yüzsüzlüklerini gizlemek için kullanıyordu.
Dostluk kavramını belirginleştiren ve bu belirginlik için de beliren dosta...
S.
Kişiliği ve karakteri ile saygıyı hak eden birinin hak etmiş olduğu saygıyı eksiksiz görebilmesi için vücudunun tüm fonksiyonlarını da eksiksiz bir şekilde çalışır vaziyette olması mı gerekirdi?
Artık mutlu değildim ama huzurluydum. Şükürler olsun!
Sayfa 94Kitabı okudu
Mühim olan, vahim olanın mühim olmaması; vahim olan ise mühim olanın vahim olması.
İnsanlığını yitirmemiş ve yitirmeyecek olanlara..
şirin çiçeği yanıma almak, hep yanımda tutmak istiyordum ama koparmaya kıyamıyordum. Onu kendisi kılan bu harika yerden ayırmayı ve ona zarar gelmesini hiç istemiyordum. Bu yüzden de dokunmaya bile çekindiğim bu narin çiçeğin ziyaretine geliyordum.
Sayfa 96Kitabı okudu
Dostluk kavramını belirginleştiren ve bu belirginlik içinde beliren dosta...
Sayfa 52Kitabı okudu
Yüzüme çarpmaya başlayan yağmur damlaları, gözyaşlarımla bütünleşip akıyor; esen rüzgâr ise yağmura bulanmış gözyaşlarımı yalayıp, garip bir tezatlık sergileyerek, acımı da unutturmadan tatlı bir serinlik oluşturarak ağlamışlığımı hatırlatıyordu.
Sayfa 67Kitabı okudu
Gerçekten de kendimi ne kadar tanıyordum.
Sayfa 41Kitabı okudu
Hayatlarımızı öyle acınası bir hâlde idame ettiriyoruz ki normal sanıp kanıksadığımız vahim pek çok yaşama alışkanlığıyla davranışlarımızı teşhir ediyoruz ve bununla da yetinmeyip asıl olması gerekeni yadırgayıp reddediyoruz.
Sayfa 85Kitabı okudu
O... İsmini dahi anmak istemeyişim gözlerimin dolmasına neden olmuştu. Bu, kendimi kontrol edemeyişimi hatırlatıp kendime karşı bir kızgınlık duymama neden olmuştu. Daha ne kadar ağlama isteğiyle dolup taşacaktım? Daha ne kadar ağlamamam gerektiğini fark edip bunu bir başkasına hatırlatır gibi kendime yüksek sesle hatırlatacaktım? Daha ne kadar!
Sayfa 74Kitabı okudu