Bazen konuşmaya değil de konuşmanın peşinde sürüklediği sessiz cümlelere ihtiyaç duyardı insan. Konuşulmaya değil, konuşmadan anlaşılmaya özlem duyardı.
Bir kalp kaç kez bağlanırdı başka bir kalbe? İlkler unutulmazdı ve yazılı olmayan bir kuraldı ama insan kapatırsa kendini kendine, içinde halledemezse içi ölürdü.
Bir insanın acıya dayanma gücü ne kadardır ki?
Hayat hep kötüye giderken bunca şeyin içinde hayatta kalmaya çalışmak sahiden göründüğü kadar kolay mıdır?