Mürekkebe Boyanan Sardunya-3
Sümeyye DemirkanEn Eski Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 Gönderileri
En Eski Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 kitaplarını, en eski Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 sözleri ve alıntılarını, en eski Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 yazarlarını, en eski Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ruhumun mevsimidir gözlerin; baktıkça ısınır, hissettikçe severim.
Karşımda durdu ve kırmızıya boyanmış, hüznü yüzüne resim diye asmış bir halde gözlerime bakarak, "Bir gün babam beni bırakıp giderse ağlamak için değil, gözyaşlarımı saklamak için yerim var mı göğsünün içinde?" diye sordu.
Söylediği şeyle tüylerim ürperdiğinde onu tereddütsüz kendime çektim ve sarıldım. Bir saniye bile kötü düşünsün istemiyordum. "Bunu sakın sorma bir daha," diye konuştum ellerimi ensesindeki saçlarına götürüp severken. "Sen ne zaman bana gelmek istersen kollarımı açarım, sen iste ben seni göğüs kafesimin kemiklerine saklarım, canımın en içi... Sen hep oradasın çünkü. Her zaman da orada kalacaksın."
"Akif Selim..." diye mırıldandım.
"Hım?"
"Özgürlük sensin."
"Hayır," diye itiraz etti sakince ve gözlerini açtı, gözlerimi açtığım anda. "Özgürlük, senin yanın."
"Kalbin," diye fısıldadım titrerken. "Yavaşladı mı?"
"Hayır," dedi o da benim gibi titrerken. "Kalbim benimle inatlaşmayı seviyor. Bir gün tamamen yavaşladı..."
"Şş," diye durdurdum onu fısıldarken. "Kalbin asla yavaşlamayacak, bunu biliyoruz ikimiz de." "Yavaşladığında yanımda olacağını biliyorum."
Gülümsedim ve bu beni bir hayli memnun etti. İç çektim onu içime çektim. "Kalplerimiz belki bir gün yavaşlayacak ve ben kalbimiz durduğunda bile senin yanında olacağım."
O, çiçek koklayamayan bir adamdı ama beni tanıdı. O, kalbi yetersiz bir bedenin içinde yaşıyordu ama benim kalbimi duydu, bana ortak koştu. O, soğuktan nasır tutan elleriyle, ellerime dokundu, tenim böylesi bir şifayı tatmak için çok zaman beklemişti. O, gözleri mavi, ruhu ondan da mavi bir adamdı gelip sardunyalarımı boyadı. Boyarken sevdi, severken incitmedi, üzerine titredi çünkü benim kalbim atması gereken kişiyi en iyi hissedendi.
Ve o... Çiçek sevmeyen biriydi sonra bir beni bildi.
“Akif Selim, sence biz bir kitabın iki ana karakteri olsaydık o kitabın adı ne olurdu?”
Sorduğum soruyla kaşlarını çattığında bunun kızgınlıktan değil oldukça hoşuna giden bir şey olduğunu anlamıştım. “Bilmem ki,” dedi sonra. “İçinde senin var olduğun bir kitabın adı ne olursa olsun güzel olur.”
“Sardunya,” dedim bir anda. “Bu kitabın içinde sardunya kelimesi geçmeli.”
“Sardunyam,” dedi ağır ağır. “Ve benim kalbim.”
“Ve benim gözlerim.” Durdum sonra şöyle dedim. “Ve mürekkep mavisi gözlerin.”
“Benim sardunyalarım var ve senin mürekkep mavisi gözlerin. Ben hep senin yollarını o penceremin önünde sardunyalarımla beraber bekledim ve günü geldiğinde onların senin gözlerinin rengine döneceğine inandım. Sen benim mürekkebe boyanan sardunyamsın, Akif Selim.
ephesus yayınlarıKitabı okudu
Seni hissedince sevmenin ne demek olduğunu öğrendim..
Sayfa 7 - Akif SelimKitabı okudu
"evlendiğimiz zaman sağ tarafta ben yatacağım.. yani yatsam olur mu mislina?"
"Sorun yok, ben seni çoktan soluma alarak yerini kaptım."
Sayfa 31 - Akif Selim & MislinaKitabı okudu
Adı bir çiçek bahçesi, ben de bahçesindeki koparmaya kıyamadığı o çiçeğim…
Kar Çiçeği’yim.
Bunları kendimden beklemiyorum ama nihayetinde saçmalamak dedikleri şeyi insan en sevdiğinin yanında bile yapamayacaksa dümdüz yaşamanın ne anlamı varı ki ?
Akif SelimKitabı okudu