Dünyada harflerden daha güzel bir şey var mı? Büyü işaretleri, ölülerin sesi, bu dünyadan daha güzel, gizem dolu dünyaların yapı taşları, teselli veren, yalnızlığımızı kovan harfler. Sırların bekçisi, gerçekleri açıklayan...
Biliyor musun, yazarların durumu biraz garip. İnsanların çoğu bu kitapların kendileri gibi insanlar tarafından yazıldığını düşünmez. Yazarların çoğunun ölmüş olduğu sanılır ama onlara sokakta ya da alışverişte rastlayacakları kimsenin aklına gelmez. Öyküler çok iyi bilinir ama yazarın ismi unutulur, yüzü ise hiç anımsanmaz.
"Ölüleri kimse geri getiremez, Meggie. Belki de doğrudur, ölümle birlikte yalnızca yeni bir öykü başlar ama bu öykünün bulunduğu kitabı daha hiç kimse okumadı."
"Bana niçin öyle bakıyorsun? Evet. Kaçmasına izin verdim. O en iyi haydutlarımdan biridir. Onu neden öldürseydim ki? Gerçek hayatta da bu daha farklı değil. En azılı katiller hep kaçar ve ömrünün sonuna kadar mutlu bir şekilde yaşar, iyiler ise ölür, bazen de en iyiler. Böyle olur işte."