Neden bu kadar az seçeneğim var? En aşağılık solucanlar gibi yaşıyoruz. Her zaman yenik, yenildikçe yemek yapıyor, yiyor, uyuyoruz. Sevdiğimiz herkes ölüyor. Yine de yaşamdan vazgeçmek söz konusu olmuyor.
Sıcak gözyaşlarım dökülürken büyükannemin ölümünde doğru düzgün hiç ağlamadığımı anımsadım. Bir değil, pek çok üzücü şey için ağladığımı hissettim. … Çok derin bir üzüntü içindeyken kendimi nasıl olup da harika hissetmeye başladığıma gülüp, şaştım.