Kitap, bir tez çalışmasının kitaplaştırılmasıdır. 93 harbi 1877-78 yıllarında gerçekleşmişken 1930'lara kadar Nene Hatun'un ve sağ kalabilen diğer Name hatun ve Yaşar baba ve diğer Erzurum halkı gibi düşmana satırla, tırpanla müdafaada bulunan kişilerin değerleri bilinmemiştir. Bu kişiler yine sefalet içinde yaşamaya devam etmişlerdir. Cüzi maaş bağlanması isteminde bulunmuşlar ancak kabul görmemiş. Mesela yaşar baba bir asırlık yaşına rağmen geçimini ve torunlarının iaşesinin temini için hamallık yapmış ve taşıdığı yükün altında ezilerek vefat etmiş. Ne acı. Name hatun da aynı şekilde fakirlik içinde olan hayatını ömrünün hitamına kadar sürdürmüştür. Nene hatun en son sağ kalan kişidir. Nene hatunun farkedilmesi ancak 1950'li yıllarda mümkün olmuştur. Neredeyse bir asır sonra farkedilmiş. Geç gelen şöhret gibi.. Bundan öncesi sefalet içinde geçmiştir. Kitabın sonlarda belli kısımları klişe olarak farklı kişilerle yapılan röportajlarla ilerlemiştir, burası biraz sıkıcı ancak kitap genelde zevkli ve kahraman bir şahsiyeti öğretiyor bizlere.
