Neredesin Prometheus Posts
You can find Neredesin Prometheus books, Neredesin Prometheus quotes and quotes, Neredesin Prometheus authors, Neredesin Prometheus reviews and reviews on 1000Kitap.Bu insafsız bir eleştiri
«Kafkasya halklarının yaşadığı tecrübeler, yayılımcı güçlerin savaş alanlarında ve masa başında uyguladıkları yöntemlerin anlaşılması bakımından çok çarpıcı bir ibret tablosu oluşturur. 19. yüzyıl sonlarında Kafkaslar'da Rus varlığına tahammül edemeyen ve Kafkasya halklarını kışkırtan lngiliz politikası, 20. yüzyılın başlarında Bolşevik tehdidi karşısında Rus milliyetçilerini Kafkasya halklarına karşı destekler hale gelmiştir. Bu paylaşım savaşında kazanmaktan öte, elindekileri kaybetmemenin derdine düşen Osmanlı lmparatorluğu, egemenlik hakkının bulunmadığı bubtopraklar ve insanlar üzerinde Rus İmparatorluğu ile masa başında anlaşarak milyonlarca insanın topraklarından sökülüp sürülmesine aracı olmuştur.
Rus ordusundaki Lehler
1795'te Polonya'nın büyük devletler tarafından paylaşılıp en büyük parçanın Rusya'ya verilmesi Lehlerde Rusya'ya karşı düşmanlık duygularını kamçıladı. Rusya'ya karşı düşmanlık Lehlerle Kafkasyalıları birbirine yaklaştırdı. 1830'daki Polonya ayaklanmanın basnrılmasının ardından Rusya yaklaşık 10.000 Polonyalı asker ve subaydan oluşan özel birlikler meydana getirdi. Büyük bölümü Kafkas cephesine gönderilen bu asker ve subayların yanı sıra Polonyalı politik muhalifler de zorunlu askerlik hizmetine mahküm edilerek Kafkasya'ya gönderildiler. 1840 yılına gelindiğinde Rusya'nın Kafkas Ordusu'nda yer alan Polonyalıların tahmini sayısı 25 ila 30.000 arasındaydı. Bunlar değişik zamanlarda, değişik yer ve işlerde kullanılmışlardı. Doğu Kafkasya'daki Polonyalılar arasında firar edenlerin sayısı ciddi boyutlardaydı. Rus askerleri arasında da firar oranı çok yüksekti. Bu firariler ya dağların yüksek kesimlerine ya da İran'a kaçıyorlardı. Bazıları da Şamil'e sığındılar.
Adige bayrağının tasarımcısı David Urquhart (Dautbey)
İngiliz Dış İstihbarat Ofisi'nin bir ajanı ve kendisini özellikle bu konuya adamış, genç, heyecanlı ve hayalperest bir yapıya sahip olan David Urquhart 1834 yılında Çerkesya'ya gitti.
Bir süre Kafkasyalı Dağlılarla beraber yaşayan Urquhart, onların yaşam biçiminden çok etkilendi ve yaşamı boyunca sadık bir destekçisi olarak kaldı.
İngiltere'nin Kafkasya'daki Rus varlığına karşı tedirginlik duymaya başlaması 1829'lara kadar uzanır. İstanbul'daki İngiliz elçisi Lord Ponsonby 1834'ten itibaren Çerkeslerle Ruslar arasındaki savaşa ilgi duymaya başladı. Lord Ponsonby, merkez hükümet nezdinde Rusların Kafkasya üzerindeki planları ve Çerkes sorununa dikkat çekmeye çalıştı ve hükümetten Çerkesya'nın bağımsızlığının resmi olarak tanımasını istedi. Bu girişimler sonucunda İngiliz parlamentosundaki Rus sempatizanları ile Kafkasya'nın Rus kontrolüne geçmemesi için mücadele eden Osmanlı sempatizanları arasında çekişme süreci başlamış oldu. Ponsonby'nin 8 Eylül 1834 tarihli yazısından alınan bir alıntı kendisinin bu konudaki tavrını net bir biçimde ortaya koymakta: "Parlamentonun vakit kaybetmeksizin Kafkasya'nın politik durumu ile ilgili eksiksiz bilgilendirilmesi çok önemlidir. Bu konuda ısrarcı olmam için çok geçerli sebeplerim mevcut. Sen konuyla ilgili bir yazı hazırlarsan ben bir rapor halinde gönderirim. Ruslara karşı direnme arzu ve gücü Kafkasyalıların içinde bulunduğu yaşam koşullarından kaynaklanıyor. Benzer bir çabanın Kafkasyalıları desteklemek adına İngilizler tarafından verilmesindeki zorluk ve fırsatların özellikle altını çizmeni istiyorum. Sana önerdiğim bu hareketin bir an önce yapılması ve halkın dikkatinin çekilmesi gereği hakkındaki görüşüm için bana güvenebilirsin. Bu kesinlikle özel bir yazışma kapsamında değil bir rapor halinde dağıtıma girmelidir. "
Kafkasya'nın işgallerle dolu tarihi içinde kısa bir gezinti yapmakta fayda var; Kafkas dağ silsilesi Mezopotamya'nın şehir medeniyetleri ve bunların güneyinde bulunan ticaret merkezleri ile kuzey steplerinin göçebe kültürleri arasında bir duvar vazifesi görmekteydi.
İskit, Sarmat ve Pers kavimlerinin birbirleriyle yer değiştirerek dağlara girmeleriyle Kafkasya tarihinde hareketlenme başladı. En güçlü Sarmat kavimlerinden biri olan Alanların bazı boyları bölgede yerleşti ve yerli halkla karıştılar.
İmam Şamil'in karizmatik kişiliği ve disiplini altında büyüyen Mürit hareketi Kafkasyalıların bağımsızlık mücadelesine yeni bir boyut kazandırdı. Çok kısa bir süre içinde Doğu Kafkasya Bölge Devlet formatı içinde otuz yıl boyunca hüküm süren Şamil'in imamlığı altında birleşti. Batıdaki Adiğe, Vubıh ve Abhazlar Mürit hareketine katılmadılar ama bağımsızlık savaşını sürdürdüler. İslamiyet, Rus kuvvet merkezlerinden gelen baskıya karşı insanları harekete geçiren bir unsur olmuştu. Rusya, askeri gücünün ana kütlesini, ancak Osmanlı imparatorluğu ile arasındaki savaşı kazandıktan ve Polonya'daki ayaklanmayı bastırdıktan sonra Kafkasların fethi planına yönlendirebildi. Rusya, Gürcü Askeri Yolu üzerinden, Dağıstan dağlarının bau yönünde bütün köyleri teker teker işgal ederek sistematik bir şekilde ilerlemeye başladı.
Gazavat-Şeyh Mansur
Şeyh Mansur; 1760'larda fakir bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Gençliğinde hayatı çobanlık yaparak geçti. 1783'te bir şeyh ve imam olarak ilan edildi. İnsanlar Mansur'un Tanrı ve O'nun peygamberi tararından kendilerini kurtarması için gönderildiğine inandılar.
Zaporojya Kazaklarının Kafkasya’ya yerleştirilmesi:
Kafkasya'da Rus saldırıları sonucu Adıgeler Kuban'ın güneyine çekildi ve Ukrayna'da her an ihtilal yapabilecek durumda olan Zaporej Kazakları bu bölgelere yerleştirildi. 1787 - 1791 Osmanlı - Rus Savaşı'nda Osmanlılar Soğucak ve Anapa kalelerine kuvvet gönderdiler. Battal Paşa Kafkasya'da Ruslara yenildi ve Ocak 1792 Yaş Antlaşması'yla bu iki kale Ruslara verildi. 1795'te İranlıların Tiflis'e girmesi üzerine, Gürcistan'a yardıma giden Rus ordusu dağlara girmek istediği için Dağıstanlılar tarafından bozguna uğratıldı. Fakat Ruslar Astrahan'da İranlıları yendikten sonra Ermeni platosunu ve Transkafkasya'nın en önemli ticaret merkezi olan Gence'yi işgal ettiler. 1799'da Gürcülerle Ruslar arasında bir anlaşma yapıldı ve 1801'de Gürcistan Rusya'ya ilhak edildi.
Ruslar imzaladıkları antlaşmaya sadık kalmadılar ve Kabardey bölgesine yönelik kolonizasyon hareketine· devam ettiler. Bu, Kabardey feodalleri ile Rusların arasındaki iyi ilişkilerin de sonu demekti. Kabardeyler direndiler ama direnişleri kolayca kırıldı ve Kabardey toprakları Rus kontrolüne girdi. Bunun sonucunda büyük bir Kabardey nüfusu Kuban Nehri'nin öteki yakasına göç ederek diğer Çerkes boyları ile karıştılar. Rusya'nın güçlenip güneye inmesiyle sınırları tehlikeye girecek olan Osmanlı ve Pers imparatorlukları, Uzakdoğu'daki sömürgecilik faaliyetleri zarar görecek olan İngiliz ve Fransızlar çok rahatsız olmuşlardı. Bu devletler için Rusya'yı durdurmanın yolu, Kafkasya halklarına nüfuz edip onları Rusya ile savaşa kışkırtmaktan geçiyordu. Bu arada ele geçirilen verimli topraklara Rus göçmenlerinin yerleştirilmesi yüzünden Kazak otlakları daraldı ve ayaklanmalar oldu. Ayaklanan Kazaklar Kuban ve Terek'e yerleştirildi. 1763'te Mozdok (Mezdegu - Sağır Orman) Kalesi yapıldı ve 1777-1780 yıllarında Mozdok'tan Azak Kalesi'ne kader müstahkem kalelerle çevrili bir hat oluşturuldu. Mozdok'ta bir kilise yapıldı ve Osetler arasında Hristiyanlığı yaymak için misyonerler gönderildi. Rusya 1763-1793 yılları arasında Kafkaslar'ı boydan boya kateden bir istihkam hamnın inşasını tamamladı. Günümüzde bölgedeki bütün yerleşim birimleri o dönemde yapılan bu hattın kaleleridir.
Büyük Kabardey Prensi Temrük, Kırım hanlarının baskısından kurtulmak için 1577 yılında Ruslarla işbirliği yaptı ve bu işbirliğinin uzun ömürlü olması için kızı Goşevunay'ı Çar İvan ile evlendirdi. Bu evlilik ve işbirliği Rusya ile Kırım hanlarının saldırılarına karşı geniş kapsamlı bir ittifak olsa da Rus tarihçileri bu tarihi olayı çarpıtarak Kabardey Prensliğinin Rus Çarlığı’na gönüllü ilhâkı olarak kabul ederler.