Nereye Gitti Bu Entelektüeller?
Frank FurediNereye Gitti Bu Entelektüeller? Gönderileri
Nereye Gitti Bu Entelektüeller? kitaplarını, Nereye Gitti Bu Entelektüeller? sözleri ve alıntılarını, Nereye Gitti Bu Entelektüeller? yazarlarını, Nereye Gitti Bu Entelektüeller? yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sanat, yalnızca sanatçılar tarafından yaratılabilir; başkaları sanat eserine değer verir, üzerinde çalışır ve eseri yetiştirir. Eğitim; öğrenmeyi, düşünmeyi, tahayyül etmeyi ve fikirlerle meşgul olmayı içeren bir süreçtir. Ne eğitime ne de sanat faaliyetlerine; kutlamalara, gösterilere yahut seçimlere katıldığınız gibi katılamazsınız.
De Jouvenal'ın ifade ettiği gibi: "iş adamı, halkın talep ettiği 'şeyleri' (goods) sunar; fakat entelektüel, 'iyi şeyler ' (good) öğretme peşindedir ve ona göre bazı şeylerin hiçbir değeri olmadığından halkın bunları istemekten caydırılması gerekmektedir."
Siyasilerin konuşmalarını hazırlayan profesyoneller, halkı kolayca çelinebilecek bir kitle addetmektedir ve siyasal tartışmalar da hiç şaşırtıcı olmayacak biçimde yüzeysel, kısa süreli ve düşünceden yoksun olma eğilimi göstermektedir.
Geçmişte, genellikle "Az bilmek tehlikelidir" denirdi. Bugünse toplum, "fazla bilmenin tehlikeli olduğuna" dair dipten akan bir düşünceye sahiptir.
Bilimsel otoriteye yönelik yaygın bir şüphe vardır ve bilimin sınırlarını genişletmeye çalışan insanlar da, "Tanrı'nın işine karışmak"la suçlanmaktadır. Bu tür suçlamalar sadece genetik araştırmalar veya nanoteknoloji alanlarında çalışma yapan bireyler düzeyinde kalmamakta, genel anlamda insan sağlığıyla ilgili daha fazla şey anlamak isteyenler içinde geçerli olmaktadır.
Sanatçılar ve entelektüeller, müşteriler ne istiyorsa onu üretmeye koyulmamışlar, daha yüce bir amacın peşinde olmuşlardır. Uygulamada, kişisel çıkar ile çıkarsız bir şekilde bilginin peşinde olmayı birbirinden ayıran çizgi sık sık ihlal edilir ama hiç değilse sırf düşüncenin hatrına düşüncenin peşinden gitmek bize entelektüel uğraşın ne olduğunu bildirir.
Profesyonel dünyada insan, kendi kişisel çıkarının peşinde addedilmez; ya müşterilerine hizmet veriyordur veya bilimin ilerlemesi gibi birtakım kişisellikten uzak değerler peşindedir.
Bilgi, sıklıkla, "aktarılabilen", "taşınabilen", "piyasası pazarlanan" ve "tüketilebilen", kolayca sindirilebilir bir hazır ürün olarak kavramsallaştırılmaktadır. Mary Evans akademik kurumları, öğrencilere yeterli "porsiyonu" vermeye çalışan catering endüstrisine benzetmektedir. Artık ürüne dönüşmüş olması, bilgiyi içeriğinden gelen değerden veya anlamdan yoksun kılmıştır ve bilgi ekonomisinin tüccarlarınca perakendeciliği yapılmakta olan bilgi, gerçekte bayağı bir karikatür haline gelmiştir. Bu neden böyle olmuştur peki? Çünkü gerçekle ilişkisi kesilmiş olan bilgiye dair içkin bir anlamdan söz edilemez. Bilgi artık, değer atfedilmekten çok aktarılan ve en bayağı haliyle yeniden dönüştürülebilir olan soyut bir kavrayış halini almıştır.
Bireysel olarak entelektüel tutkularının peşinden gitmeyi sürdüren okumuşlar, "ilgisiz", "seçkinci", "olup bitenle alakasız" ve "marjinal" gibi tabirlerle damgalanma riskiyle karşı karşıyadırlar.
