sana baktıkça adımın rengi değişiyor,
köpeklerin hiç susmayan ağzı. benim seni hiç bırakmayan aklım.
kapısı daima açık balkon.
ışığı kapalı.
tezgahta sebatla bekleyen bardaklar ve kırdığım telefon, sehpa
ve birkaç bir şey daha.
Özlemenin ellerini de getirdim avuçlarına. Özlemenin elleri hep kısa. Söylerim. Benim ellerim sana doğru uzayan bir küçük ağaç. Budandıkça gür. Budandıkça koşaradım.
Senin ellerin hala yalnız mı.
Sana çok ama.sana çok uğradım.yerini,yolunu bilmeden. Kaybolarak. Kaybederek.eksik. çok eksiktim ama ellerim vardı. Ellerimi sakladım. Sana ayırdım.ellerimle ellerini yazdım. Okudun. Anladın mı.
Ellerim boşlukla tokalaşıyor. boşlukla konuşuyor ağzım.
selam veriyor. hal hatır. iki kelam. hoşça kal diyor boş-
luğa, yine görüşürüz. sanki ayrılmak mümkünmüş gibi.