Netoçka Nezvanova
Fyodor DostoyevskiNetoçka Nezvanova Sözleri ve Alıntıları
Netoçka Nezvanova sözleri ve alıntılarını, Netoçka Nezvanova kitap alıntılarını, Netoçka Nezvanova en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Belki annem bana karşı biraz sert olduğu için, ben de acı çeken bir yoldaşa sarılır gibi babama sarılmıştım.
Sayfa 33 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
Anna Mikhailovna
Gitgide azalan şefkatten, gitgide artan yüceliğe geçiş, yüzünde öylesine sergilenirdi ki bu halini tuvale dökebilmek için bir ressam ömrünün yarısını feda edebilirdi.
Sayfa 132 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
Çocuklar sevilmeli
Yatak örtülerinin altında korkudan kıvrılıp asla annemi uyandırmaya cesaret ederneyişim gibi- anne korkusunun benim için en büyük dehşet olduğunu anladığım rüya gibi şeyler.
Sayfa 30 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
Kendine projeksiyon
İhmal edilmiş bir adam olduğunu, büyük bir yeteneğe sahip olduğunu ama karısının bu yeteneğini mahvettiğini onların kafalarına sokuyor ve sonuçta da orkestra şefinin müzik hakkında bir şey bilmediğini söylüyordu.
Sayfa 27 - Öteki YayınlarıKitabı okudu
“Kitap okuma işim olmasaydı, sanırım, bu sıkıcı yaşam beni ya ruhsal bir çöküntüye sürüklerdi ya da ondan kurtulmaya çalışırken beni mahvedebilecek, kötü, sonu bilinmez yollara başvurmaya zorlardı.”
Onun son derece sinirli, kaba, aynı zamanda değersiz bir insan olduğunu anlamışlardı. Sonunda herkes ondan nefret eder olmuştu.
Böylesine değersiz bir insanın, böylesine beceriksiz, işe yaramaz...kendini bu kadar beğenmesi, gururlanması şaşılası bir şeydi.
Sayfa 25 - İletişim Yayınları.
Aşkta karşılıklı duygular, eşitlik gereklidir. Oysa kimdim ben!.. Ne oluyordu bana, bilmiyorum! Ah! Nasıl anlatsam sana bunları, nasıl anlatsam kendimi!..
Sayfa 181Kitabı okudu
Sanki kronik bir karabasan içindeymişçesine, tutkuyla savaş veriyordu.
Çocukların çoğunlukla aşırı duyarlı olduklarını, sevdikleri bir insana bütün varlıklarıyla bağlandıklarını gördüm.
Doğrusu şu gizli kitap okuma işim olmasaydı, sanırım, bu sıkıcı yaşam beni ya ruhsal bir çöküntüye sürüklerdi ya da ondan kurtulmaya çalışırken beni mahvedebilecek, kötü, sonu bilinmez yollara başvurmaya zorlardı.
Sayfa 145Kitabı okudu
Onu ayakta tutan her şey bir anda yıkıldıktan; anlamsız, yararsız bir hayal gibi yok olduktan sonra ölmeliydi artık. Son umudunu da yitirince ölmüştü... Ömrü boyunca kendi kendini aldattığı düşüncesinin boş olduğunu anlamıştı... Gerçeğin parlak ışığı kamaştırmıştı gözlerini. Gerçek olmayan şey onun için de gerçek değildi artık.
Sayfa 73Kitabı okudu
Neler hissetmedim annemin bana seslenmesini beklerken! İnsan kimi zaman bir dakikada bir yılda yaşadığından çok yaşar.
Sayfa 60Kitabı okudu
Çay çok seyrek içilirdi bizde. Durumumuz kötü olduğundan, annem yalnızca hasta olduğu, üşüttüğü zamanlar çay aldırırdı.
Sayfa 57Kitabı okudu