Neyzen Sayı - 1 kitaplarını, Neyzen Sayı - 1 sözleri ve alıntılarını, Neyzen Sayı - 1 yazarlarını, Neyzen Sayı - 1 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bî-namaz deyip beni Hak'dan uzak gören,
Sığmaz senin hayâline mihrâb ü mübrem.
Sen sade beş vakitte ararsın Allahını,
Ben her zaman onunla emîn ol beraberim
Asrın yeni bir umdesi var, hak kapanındır.
Söz haykıranın, mantık ise şarlatanındır.
Geçmez ele bir pâye, kavuk sallamayınca,
Kürsî-i liyakat pezevenk, puşt olanındır!
Stefan Zweig topluma kazandırmaya çabaladığı iyilik dolu dünyanın geri gelmeyeceğini artık kabullenmişti. Yakın dostu Lavinia Mazucchetti'ye 1939 yılında yazdığı mektupta: “Ben bu dünyada ikinci bir savaş daha yaşamak istemiyorum” diyordu.
Zweig işsiz kalmak üzereyken arkadaşları sayesinde savaş arşivi memurluğu işinde çalışmaya başlıyor ve o günleri “Övünülecek bir iş değil ancak bu iş bana Rus bir köylünün bağırsaklarını süngüyle delmekten daha uygundu.” şeklinde anlatıyor.
Kendinden 27 yaş küçük olan sekreteri Lotte ile evlendi fakat Zweig günden güne kederleniyor, depresyonu artıyordu, bu durumun eserlerine yansıdığını görmekteyiz.
“Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.”
Zweig savaş görüşünü şu cümleleriyle ifade etmiş; “Adil olmayan barış bile, en haklı savaştan iyidir. Özgür düşünceye engel olamazsınız, o kuş gibidir, her yere uçar. Beklemek... Bir saniyede bir insan ölebilir, bir yazgı belli olabilir, bir dünya yıkılabilirdi... Yeryüzünde beni sorgulamayan, bana işkence yapmayan insan var mıydı gerçekten?”
1942 yılında hayatını sonlandırmaya karar veren Zweig, bir soda şişesine zehir koyarak şişeyi yudumlamış, ikinci eşi Lotte'ye kendisine eşlik etmek isterse bunu yapabileceğini ve onu sevdiğini söylemiştir. Ertesi sabah Zweig ailesi yataklarında birbirlerine sımsıkı sarılmış halde bulunmuşlardır.