tükenirdi monolog…
kaçarken içine düştüğüm kara toplum,
bir bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni,
saçlarında titreyen iblisler karattırken güneşi,
üst üste gömülürken saydam yaşamlar,
bir yankı duyulurdu hiç’likten.
bütün yalnızlıkların ilenci,
korusun çoğulluklarınızı,
cinnet koyun erdemin adını…
Maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın,
Hepiniz mezarısınız kendinizin.