Niyazi-î Mısrî
Mustafa KaraNiyazi-î Mısrî Gönderileri
Niyazi-î Mısrî kitaplarını, Niyazi-î Mısrî sözleri ve alıntılarını, Niyazi-î Mısrî yazarlarını, Niyazi-î Mısrî yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Medh ile zemmi âlemin kıymette bir hardal değil,
Hâr o durur harmanda ol buğdayı kor saman görür.
(Âlemin övmesi ve kötülemesi kıymette bir hardal kadar değeri yok,
Diken gibi haliyle harmanda olan buğdayı saman görür.)
Kemâl sahiplerini yanında medh ve kötülemek hardal miktarı değildir. Sıkıntı ve genişlik, noksanlık ve kemal, medh ve kötülemek, sevinç ve gam onların yanında birdir.
Medh ve kötülemek konuşanın kendi sıfatıdır bilir.
Baktığın bensem,gördüğün sensin!
Dedi ulular “levn‐i mâe levni inâ” dır şüphesiz,
Kana boyanmış göz hemin Nîl ü Fırâtı kan görür.
Ulu kişiler şüphesiz, “Suyun rengi kabın rengidir” dediler
Kanlanmış göz Nil ve Fırat nehrini kan görür.
Cüneydî Bağdadî Hazretlerine “Hakk nasıldır diye sual etmişler. Şöyle buyurmuş: “levn‐i mâe levn‐i inâ” Yani: “Suyun rengi yoktur. Suyun rengi kabın rengidir.” Mesela bardak mavi ise su mavi görünür, kırmızı ise kırmızı, yeşil ise yeşil görünür. Bir insanın gözü ki kana boyanmışsa her bir nehrin suyunu kan görür. Hâlbuki nehirler kan değildir. Onun gözü kan gördüğü için kan görünür.
“Kimin gözünde varsa bir damla Hun o bütün cihanı görür Hun”
Baktığın bensem,gördüğün sensin!
Halk içre bir âyineyim herkes bakar bir an görür,
Her ne görür kendi yüzün ger yahşi ger yaman görür.
Aşkın kime yâr olur dâim işi zâr olur,
Dinmez gözünün yaşı yanar içi nâr olur.
Sevdâ‐yı zülfün kimin takılsa gerdanına,
Mansûr gibi âkibet yolunda ber‐dâr olur.
Leylâ‐yı aşkın senin her kimi mecnun eder,
Firkât oduna yanup her gice bîmâr olur.
Varlık cibâlin kesüp dost iline yol eder,
Ferhatleyin gözünün yaşları pınâr olur.
Şol İbrahim Edhem’i derviş eden aşkındır,
Derdine düşen şâhın tahtı târümâr olur.
Ben de ârı terkedip girdim bu dervişliğe,
Her kim senin aşkına düştüyse bi‐âr olur.
Bu yolda cânın veren cânân alur yerine,
Aşk dükkânında anın canıyla bazâr olur.
Ey dilber‐i rûhânî al koma işbu cânı,
Sevdâna düşeliden dünyâ bana dâr olur.
Terk et Niyâzî seni, bul anda o Sultanı,
Her kim canından geçer ol vâsıl‐ı yâr olur.