Türkiye'de 1973 seçimleri tam zamanında yapılır: O yılın 14 Ekiminde. Dört yıl evvelki seçimler 1969 sonbaharında yapılmıştır. Ama Türkiye 1973 seçimlerine normal şartlarda gitmez. 12 Mart 1971 muhtırası bir ara rejim getirir, bundan geçilerek 1973 seçimlerine varılır. Bu ara rejimde parlamento açıktır, hükümetler Meclisin güvenoyuyla ayakta dururlar, partiler demokrasisi görünüşte devam eder. Fakat sistemde ağırlık askerlerindir. Gerçi "Faruk Gürler operasyonu" başarı kazanamaz. Sunay'ın yolundan Cumhurbaşkanlığına el koymak isteyen Genelkurmay Başkanı, Kontenjan Senatörü olur ama Cumhurbaşkanlığı için yeterli oyu sağlayamamıştır. Nitekim yarışı terketmek zorunda kalır, Cumhurbaşkanlığına Korutürk seçilir. Sonuç parlamentonun kudretini yeniden ele geçirmiş olmasından ziyade askerin dağılmış bulunmasının eseridir. İkinci bir önemli değişiklik İnönü'nün CHP'nin başındaki yerini Ecevit'e bırakmaya mecbur kalışıdır. Bu, demokrasiyi, en kuvvetli koruyucusu ve kollayıcısından, Silahlı Kuvvetleri ise bu konudaki en kudretli desteğinden mahrum eder. Zira unutulmamalıdır ki 27 Mayıs ve 12 Mart "mutlu son"a dönüşebilmişlerse onların üzerine İnönü'nün koruma kanadını nihayete kadar tutmasının rolü büyük olmuştur. 2. Dünya Harbinden sonra bir yemekte kendi şahsi başarısını olağanüstü göstermek isteyenlere Churchill kızmış ve "Ben bunu, Muhafazakâr Partinin başında olmam sayesinde gerçekleştirebildim" demiştir. İnönü de böyledir. Demokrasiyi CHP'nin başında olması sayesinde ilan etmiş ve yaşatmış, 14 Ekim seçimlerine getirebilmiştir. CHP hep vardır da, artık onun başında İnönü yoktur. Onun yerine gelen Ecevit'in bu çap bir prestiji, tarihi ağırlığı olmayacaktır. O halde seçimlerden CHP'nin, parti olarak kuvvetli çıkması lazımdır. CHP, demokrasinin savunulması görevini İnönü'süz de yerine getirebilmelidir. İktidarda veya muhalefette... Diğer taraftan Türk siyaset hayatında Ecevit bir yıldız parlaklığıyla doğmaktadır.
