"Hayır ya bitmiş olamaz, bitmemeli bu kitap!!!" diye bitirdiğime üzülerek kapağını kapattığım "Dağın Öte Yüzü" serisinin son ve üçüncü kitabı Ölmez Otu. Hiç ayrılmak istemedim ben Memidik'ten, Taşbaşoğlu'ndan, Uzunca Ali'den, Koca Halil'den, Meryemce'den. Onlarla yaşıyorum kaç gündür. Onlarla pamuk topluyorum, ellerim onlarla acıyor, belim onlarla ağrıyor, onlarla bulgur pilavının tadını alıyorum, onlarla uyuyor onlarla kalkıyor, onlarla birlikte acı çekiyorum. En önemlisi onlarla birlikte Muhtar Sefer'e kızıyor, içimden saydırıyorum...Kitap bitince de terk edilmişlik duygusuyla başbaşa kalıyorum...
İnsan psikolojisi bu kadar mı güzel anlatılır? Evet ancak Yaşar Kemal tarafından bu kadar güzel anlatılır. Tüm kahramanları yaşayarak okuyorsunuz. Kelimeleri, cümleleri içinize çekiyorsunuz resmen. İçinizde duyuyorsunuz tüm kelimeleri... Yazarın anlatımına aşık olmak bu olsa gerek..
Kitabı okurken her an "İYİ Kİ HAYATIMIZA GİRMİŞSİN YAŞAR KEMAL!!!" diye haykırdım içimden.
Okumalara doyamadığım yazar... İyi ki yazmışsın...
