"Biri gücünün doruğunda ölür, büsbütün rahat ve kaygısız. Bedeni iyi beslenmiş, ilikleri dolu. Ötekiyse acı içinde ölür, iyilik nedir hiç tatmamıştır. Toprakta birlikte yatarlar, üzerlerini kurt kaplar. (21:22-26)
Doğmak ölümün zaman açıcı ufkuna dahil olmak ve hatta onun içine dahil olmaktır.
Doğmak zamansız olandan zamansal olana yükselmektir.
Bu itibarla varlıksal zamansal özümüz olan ölümü hiç bir yere sürgün edemeyiz.
O BİZİM ORTA YERİMİZDEDİR!