Ömer Hayyam Rubaileri
Hammâmzâde Mehmed İhsanÖne Çıkan Ömer Hayyam Rubaileri Gönderileri
Öne Çıkan Ömer Hayyam Rubaileri kitaplarını, öne çıkan Ömer Hayyam Rubaileri sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Ömer Hayyam Rubaileri yazarlarını, öne çıkan Ömer Hayyam Rubaileri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Geldik bu cihâna pâk; nâ pâk olduk
Âsûde idik ademde, gamnâk olduk
Biz gözyaşı hâlinde gönül âteşiyiz
Verdik bu hayâtı bâda hep hâk olduk
Evvel beni sen kendine dost etmişken,
En sonra ayırdın ya neden kendinden;
Dünyada niçin böyle perişan etdin,
Madem ki bırakmazdın ezelden beni sen!
Açmakda baharın yeli güllerde şafak,
Kırlarda gönül yakan güzel yüzlere bak;
Dün geçdi, değil hoş onu anmak şimdi,
Sen keyfine bak ki gün bugündür ancak.
ÖMER HAYYAM(RUBAİLER)
Ey özünün sırlarına akıl ermeyen;
Suçumuza, duamıza önem vermeyen;
Günahtan sarhoştum, ama dilekten ayık;
Umudumu rahmetine bağlamışım ben
Büyükse de isyanım, kötülüklerim,
Yüce Tanrı' dan umut kesmiş değilim;
Bugün sarhoş ve harap ölsem de yarın
Rahmete kavuşur elbet kemiklerim.
Tanrım bir geçim kapısı açıver bana;
Kimseye
“Dünya üç beş bilgisizin elinde sanırlar ki tüm ilim kendilerinde…”
Aşıklar meclisinde yer bulmuşuz birlikte;
Dünyanın dertlerinden kurtulmuşuz birlikte ;
İçip birer kadeh bu sevincin şarabından
Özgürlüğe ermiş, sarhoş olmuşuz birlikte.
Sırtından vurana kızma, ona güvenip arkanı dönen sensin. Arkandan konuşana da darılma, onu insan yerine koyan yine sensin!