İnsanlar arasında ülfetin, muhabbetin ve kaynaşmanın en önemli aracı sohbettir. Sohbetler, dost meclisleridir. Dostlar bu meclislerde bir araya gelirler ve diz dize, el ele, göz göze, gönül gönüle vererek aynı ortamı paylaşırlar.
İletişim araç ve teknikleri ne kadar gelişmiş olursa olsun, sohbetin sıcaklığını başka hiçbir iletişim biçiminde bulmak mümkün değildir. Sohbet toplantılarında protokol olmaz; oralarda herkes ele ele, diz dize ve gönül gönüledir. Sohbetler sükûnet ve sekînet bahçeleridir, edep ve nezâket mektepleridir.
Sohbet geceleri özlemle beklenir. Oralarda selâm verilir selâm alınır, dostlar musâfaha edip kucaklaşırlar, hal hatır sorulur. Tebessüm eksik olmaz sohbetlerde. Ve sohbetlerde söz, bilene düşer. Ancak sohbetlerde eğitim sadece konuşma ile değildir, göz göze ve uygulama iledir. Oralarda, “Konuşan Müslümanlardan” çok, “Yürüyen ve yaşayan Müslümanlar” vardır.
Dost meclislerinin baş kitabı, bütün kitapların başı olan Kur’ân-ı Kerîm’dir. Bu meclislerde âyetler, sûreler okunur, yorumlar yapılır; hadîs-i şerîfler okunur, açıklamalar yapılır; Peygamber Efendimiz’in hayatı anlatılır; âriflerin, âlimlerin eserleri müzâkere edilir.
Bilindiği gibi, Mesnevî de Hz. Mevlânâ’dan bugüne sohbet meclislerinin en önde gelen eserlerindendir. Bu kitap, bir grup arkadaşımızla birkaç haftalığına niyet ederek başladığımız ancak üç yıl süren “Mesnevî Sohbetleri’nden” yapılan seçkilerden oluşmuştur. Bu çalışmanın, Cenâb-ı Allah’ın rızâsına, Peygamber Efendimiz’in şefâatine ve Hz. Mevlânâ’nın himmetine vesîle olmasını temennî ve niyâz ederim.
