Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam
Başak KablanÖnce Hayallerim Öldü Sonra Babam Gönderileri
Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam kitaplarını, Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam sözleri ve alıntılarını, Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam yazarlarını, Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazen biri ölüyor ve her şey değişiyor, bazen binlerce insan ölüyor ve hiçbir şey değişmiyordu.
Sayfa 51
Zaten kitaplar da artık eski tadını vermiyordu. Okuduğun, izlediğin bir şey hakkında konuşacak kimsen yoksa ne anlamı vardı ki?
Sayfa 51
Savaştan, güç yarışından, suikastlardan yorgun düşmüş beyinleri ancak kariyer planları ile uyutabilirlerdi.
Sayfa 20
“İnsan olmak” unutulmalı, tek olma ve güçlü olma zamanıydı. Ruh mu? Ruhlarımız çoktan öldürülmüştü. Birileri idam sehpasına çıkarken, evlerinde oturan insanlar da ruhlarını yaktılar kitaplarıyla birlikte. Kimi ise tamamen terk etti ülkesini ruhundan kalan kırıntılarla.
Sayfa 19
“Ama bilmiyorlar ki; insan en çok kendi ölümüne ağlar.”
“İntihar etme fikri sonradan öğrenilen bir şey olamazdı. Biz bu ihtimali bilerek gönderiliyoruz buralara. Acil durumlarda camı kırınız der gibi, çok sıkışırsan ya kafayı kır ya da kendini imha et diyorlardı bize.”
“Kalabalık içki masaları, türküler, sohbetler; çocukluk hatırası olmaya mahkummuş. Mutlu günler her zaman geçmişte kalmaya mecburmuş. Mutluluk şimdiki zamana değil, geçmiş zamana ait olan bir duyguymuş. Mutluluğu şu anında değil, geçmişinde aramalıymış insan. Mutluluk modası geçmiş bir duyguymuş; eskide kalması ve yad edilmesi gereken bir duygu.”
“Sonra şarkı susuyor ben düşünüyorum; Maraş’ı, Sivas’ı, 1915’i, Dersim’i, Bosna’yı, Ararat’ı, 6-7 Eylül’ü… Sonu gelmeyecek tarihleri, şehirleri, ülkeleri. Hiçbir zaman sıradan olamayacak tarihleri, turistik olamayacak şehirleri, dağlar arkasında kalmış, susmuş, beklemiş, suçlanmış, günah keçisi şehirleri düşünüyorum.”
“Artık kurtarıcı aramaktan da vazgeçtim. Beyaz atlı prens de gelmeyecek, kimse hayatımı da değiştirmeyecek, elimden tutup beni meşhur da etmeyecek. Hayatımda güvendiim bütün umutlarımı da kaldırdım böylece. Şimdi ne olacak? Hep uyuyacak mıyım?”
“Yazmak beyninizi kurtarır; sizden, sizin zalim paranoyalarınızdan, kuruntu ya da saçma tespitlerinizden. Yazdıkça kusar beyin. Kusamazsanız, kalır orda, gitmez bir yere. Asla da gitmeyecektir. Beyninin altında üstünde saklanacak bir yer bulur düşüncelerin. Bir gün karşına çıkmayı bekler.”