Abdurrahman Şeref Efendi, Osmanlı Devletinin son dönemleri ile Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk yıllarında idarî ve eğitimle ilgili önemli görevler üstlenmiş bir Osmanlı aydınıdır. Kendisi aynı zamanda son vak'anüvis, yani devletin görevlendirdiği son "tarih yazıcısı"dır. Mekâtib-i Âliye'de (Yüksek Okullarda) okutulmak üzere hazırladığı Târîh-i Devlet-i Osmaniyye (Osmanlı Devleti Tarihi) adlı bu eserini, çok geniş bir kaynak taraması yaparak ortaya koymuştur. Osmanlı tarihini İslâm tarihi içinde bir bütünün parçası olarak gören yazar bu eseri, "millî tarih" bakış açısıyla kaleme almıştır. Son dönem tarih ders kitaplarındaki "savaş tarihi" olarak görünen manzaranın aksine, eserde Osmanlı tarihi "sosyal tarih" anlayışından hareketle planlanmış, olaylar ile tarihî şahsiyetler İbni Haldun'un tarih anlayışı esas alınarak "sosyal çevresiyle birlikte" anlatılmıştır. Bu anlamda Osmanlı devlet teşkilâtı, ilmî ve edebî kişi ve çevreler, güzel sanatlar, ekonomik durum vb. "sosyal çevre" eserde ayrı bölümler halinde işlenmiştir. Bu yönleriyle eser, günümüz orta ve yüksek öğretim müfredatında başvuru kaynakları arasında yer almayı hak edecek özellikte ve niteliktedir. (Tanıtım Bülteninden)

Yazar:

Abdurrahman Şeref Efendi

Tahmini Okuma Süresi: 7 sa. 46 dk.Sayfa Sayısı: 274Basım Tarihi: Mart 1995Yayınevi: Kaynak Yayıncılık

ISBN: 9757388076Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Araştırma-İnceleme,

Tarih

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Reklam

Kitap İstatistikleri

463gösterim

Yazar Hakkında

Abdurrahman Şeref EfendiYazar · 3 kitap

Abdurrahman Şeref (1853 - 18 Şubat 1925), son Osmanlı vakanüvisi ve devlet adamı. İstanbul'da doğan Abdurrahman Şeref 1873'te Mekteb-i Sultani'den mezun oldu. İlk önceleri tarih ve coğrafya öğretmenliği yaptı. Daha sonra Mektebi Mülkiye'de ve Galatasaray Lisesi'nde müdürlük yaptı. 2 defa Maarif Nazırlığı görevinde bulundu. 1909 tarihinde vakanüvislik görevine getirildi. Osmanlı Devleti'nin resmi tarihçiliği olan vakanüvislik görevini 1 Kasım 1922 tarihinde saltanatın kaldırılışına kadar sürdürdü. Abdurrahman Şeref bu görevi sırasında bir ara 1918'de Evkaf Nazırlığı da yaptı. Kurtuluş Savaşı'ndan sonra 11 Kasım 1922'de (1. dönem) TBMM Genel Kurulunu ziyaretinde, farklı görüşlere mensup pek çok milletvekilinin ortak önergesiyle selamlanmış olması (beyanı hoşamedi) ve bunun Meclis zabıtlarında gösterilmesi popülerliğinin bir göstergesi olarak görülebilir.1923 tarihinde 2. dönem meclisine İstanbul milletvekili olarak girdi. En yaşlı üye olduğu için 2. dönem meclisini başkan olarak açtı. 1925 tarihinde ölen Abdurrahman Şeref'in cenazesi Edirnekapı dışındaki aile mezarlığına defnedildi. Abdurrahman Şeref, resmi görevleri yanında çeşitli ilmi faaliyetlerde de bulunmuş, çoğu ders kitabı özelliğinde birçok eser kaleme almıştır. Tarih- Osmânî Encümeni'nin başkanlığını da yapmış, bu kurumun yayın organı olan Tarih-i Osmânî Encümeni Mecmuası'nda çeşitli makaleler yazmıştır. Bunlar dışında bazı gazetelerde çıkan yazılarını Tarih Musâhabeleri adı altında toplamıştır. Dönemin politikasına uygun olarak yazılan ve müellifin vakanüvisliği sırasında ve İkinci Meşrutiyet'in olaylarını içeren Vekayinâme adlı eserini ise yayınlamamıştır. Abdurrahman Şeref, kendinden önce vakanüvis görevinde bulunan Lütfî Efendi'nin eserinin 8. cildini çeşitli ilavelerle yayınlamıştır. Diğer eserleri şunlardır: Coğrafya-i Umumi (2 cilt, 1313: 1. cilt, 3. baskı, 1303, 2. cilt, 1. baskı) Fezleke-i Tarih-i Devlet-i Osmaniyye, Fezleke-i Tarih-i Düvel-i İslâmiyye, Tarih-i Devlet-i Osmaniyye, Tarih-i Asr-ı Hâzır; Harb-i Hâzırın Menşei.