Kitaba dair aldığım notlar:
Tüm Rus edb. eserleri gibi sınıf ayrımı dolu,
Torpil sorunlarının devlette sıklıkla öne çıktığı,
Dönemin Rus kadın-erkek ilişkisi,
Fransız romanlarına olan eleştirilerin olduğu,
İçsel düşüncelerin kahramanı opsesif tavırlara dönüşerek ağır ruhsal hastalığa çevrildiği,
Nadir olarak Türk ve müslüman sempatisi görülen bir kurgu ve gerçek öykünün kitabı.
Özetle:
Kitapta ana kahramanımız ruh hastası bunun sebebi ise kendine tıpatıp benzeyen bir adam, ta ki isimleri bile aynı. Bu adam kahramanın tüm hayatını türlü oyunlarla elinden alıyor ve üzücü sonuna götürüyor. Asıl Goladkin onuru yüzünden sürekli mağdur oluyor ve kendini sürekli “ben dolaplar çeviremem, türlü maskeler takamam maskeyi yalnızca balolarda takarım, dürüst insanım ve bununla gurur duyuyorum” diyerek yatıştırıyor ve ona karşı oyunlar düzenleyen, yerine geçmeye çalışan düşmanına bir türlü hesap soramıyor. Ne zaman hesap sormaya kalkışsa ani karar değişimleri, güven eksikliği yaşayıp olaylar karşısında donup kalıyor ve ona göre bu yine onurlu olmaktan geliyor.
Bir cümleyle anlatmak gerekirse;
-Onur ve dürüstlük, sahtekarlığa karşı kaybetti.
Kitabı 2 kelimeyle anlatmak gerekirse;
-“Pişmanlık” ve “Gurur” olurdu.
NOT: Kahramanı çok sevmekle birlikte, bu kadar iyi ve tutuk olmasından dolayı adete kitapla dövüşmek isteyeceksiniz :)
Fyodor Dostoyevski’nin bir kitabını okumaya başlasam derin bir nefes alırım. Zira onun kahramanlarının hikâyesi üzerinden insan ruhunun dehlizlerinde dolaşmak ve dolaşırken şahit olunanlara dayanmak o kadar kolay olmuyor. O bir
