Birisini gerçekten sevmenin, onun iyiliğini istemek olduğunu söyler babam bana hep. Sevdiğimiz kişinin mutlu olmak için seçtiği yol, bizim işimize gelmeyebilirmiş. Hatta onaylamadığımız, hoşumuza gitmeyen bir yol bile olabilirmiş. Onun mutlu olması için bizim ondan uzak kalmamız da gerekebilirmiş. Ancak eğer biz o kişi gerçekten seviyorsak kendi çıkarımızı, kendi tercihlerimizi öne sürmememiz gerekiyormuş. Onun seçimine saygı duymalıymışız. Onun mutlu olduğunu bilmekle yetinebilmeliymişiz.
"Biz onları düşünmeye devam ettiğimiz sürece, yitirdiklerimiz bizimle birlikte olmaya devam ederler," dedi. Eğer gün gelir onları unutursak işte o zaman tamamen yok olurlar.
Kitap çocuk kitabi statüsünde. Okurken çok düşündüm, ileride çocuğuma bu kitabi okuması için baski kurar miyim? Sanmam... bence net bir olay örgüsü yok, bir hatirat kitabı.
Kitabin sonunda rostonun özgürlüğüne kavuşmasina hem sevindim hem de hüzünlendim.
Ayrica yazarin kizi olan, kitabin baş kişisi çok şımarık. Yani ne bileyim ben çocuguma taa istanbuldan kusadasina bi koli balli süt taşimazdim heralde. Bi acayipler. Ailecek aşırı entelektüeller ne bileyim.
Rostocuk da umarim hala daha mutlu mesut yaşıyordur.
Özgür RostoYiğit Bener · Can Yayınları · 201413 okunma