Paris Komünü ve Marksizm
KolektifEn Eski Paris Komünü ve Marksizm Gönderileri
En Eski Paris Komünü ve Marksizm kitaplarını, en eski Paris Komünü ve Marksizm sözleri ve alıntılarını, en eski Paris Komünü ve Marksizm yazarlarını, en eski Paris Komünü ve Marksizm yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Marksist-Leninist teorinin gücü, yaşamın gerçek süreçlerinin, tarihsel gelişmesinin nesnel yasallarının bilimsel dışa vurumu olmasından gelir.
Proletaryanın tarihsel görevi öğretisi, tarihin materyalist yorumunun hazırlanmasından önce oluşmadı. Tarihsel sürece ilişkin materyalist düşünceler olgunlaştıkça ortaya çıktı ve ancak daha önce var olan diyalektik materyalist görüşe dayanarak yetkin bir biçim kazanabildi.
Marks ve Engels jakoben diktatörlüğünü Fransız devriminin doruk noktası olarak görüyorlardı. Bu diktatörlüğün halk yığınlarının bir zaferi olduğunu , tüm feodal kalıntıları Fransa’nın yüzünden kısa bir zamanda süpürüp atma yolundaki başlıca onurun halk yığınlarına düştüğünü düşünüyorlardı. Bununla birlikte Marx ve Engels, Jakobenler diktatörlüğünün burjuva darlığının da farkına varıyorlardı. Yığınların baskısı altında Jakobenlerin, serbest rekabet ve sermaye birikiminin toplumsal sonuçlarını sınırlama girişimlerinin onları radikal temsilcileri ve ideologları oldukları burjuvazi ile karşı karşıya getiren trajik çatışmanın kaynağı olduğunu düşünüyorlardı. Düşüşlerinin başlıca nedeni bu çatışmaydı.
Devrim yalnızca egemen sınıfı devirmenin tek yolu olduğu için zorunlu kılınmamıştır, ayrıca ötekini deviren sınıfa eski sistemin kendisine bulaştırdığı tüm pisliği silip süpürmek ve toplumu yeni temeller üzerinde kurmaya yetenekli bir duruma gelmek olacağını ancak bir devrim sağlayacağı için de zorunlu kılınmıştır.
Sosyalist sınıf bilinci olamadan proletarya “kendine sınıf” durumundan “kendi için sınıf” durumuna dönüşemez.
İşçi sınıfının kurtuluşu işçi sınıfının kendi işidir.
Her yeni tarihsel evredeki eski yanılgılar, bir an yeniden ortaya çıkarlar.
Devrimci teorinin gelişmesi her zaman doğrudan doğruya devrimci pratiğe bağlıdır.
Yığınlar dolaysız devrimci savaşımın yeni ve son derece zengin bir deneyimini özümsedikleri zaman, devrimci bir dünya görüşü için, yani devrimci Marksizm için teorik savaşım günün belgesi durumuna gelir.
Marx’ta ütopyacılığın zerresi yoktur; o tepeden tırnağa “yeni” bir toplum tasarlamaz, tepeden tırnağa yeni bir toplum türetmez. Hayır, o yalnızca yeni toplumun eskisinin içinden doğuşunu, eski toplumdan yeni topluma geçiş biçimlerini, doğal bir tarih süreci olarak irdeler.