“Pembe Kitap” şu soruya cevap veriyor:
Tevfik Fikret “örnek adam” mı yoksa “hasta adam” mı?..
İnanç ve düşünce serüveni inançsızlıkla-dinsizlikle sonuçlanmış olan Tevfik Fikret, 1920’lerin ortasından başlayarak 1930’lu ve 1940’lı yıllarda bu özelliğinden dolayı resmi ideoloji tarafından öne çıkarılmış, onun din aleyhindeki şiirleri seküler bağlamda değerlendirilerek katı ya da jakoben laiklik için payanda yapılmıştır. Yine ateizm içerikli bu şiirleri ilericilik addedilerek Fikret, Kemalist ideoloji için bir dolgu malzemesine dönüştürülmüştür.
Bu noktada “Harf İnkılabı”ndan hemen sonra 1928 yılında Hasan Ali Yücel’in, Fikret’in “Tarihten başlayarak, insanlarca yüce ve kutsal bilinen her şeye hücum ettiği, manzumesini Allah’ın varlığını inkarla bitirdiği” “Tarih-i Kadim” başlıklı şiirini ve “Doksan Beşe Doğru” şiirini yayına hazırlayarak liselerde edebiyat derslerinde okutulduğu hatırda tutulmalıdır.
İşte Eşref Edib Fergan, bir yandan Komünist-Sabatayist Tan gazetesi yazarı Sabiha Zekeriya Sertel ve destekçilerine, bir yandan da tek-partinin Fikret’in din karşıtlığını öne çıkaran arkaik zihniyetine karşı “Pembe Kitap: Tevfik Fikret’i Beş Cepheden Kırk Muharririn Tenkidleri” adlı bu eseri yayına hazırlamıştır.
Ve bu eser, Tevfik Fikret’in “hasta adam” olduğunu ortaya koymaktadır…
